Evangelie

Is vergeven onmogelijk?

Het vorige artikel ging over mensen die een leven van nederlaag lijden, omdat ze niet willen breken met zaken uit hun verleden. Dit kunnen occulte zaken zijn, maar het is vaak, ik denk zelfs in de meeste situaties, iets anders zoals niet vergevingsgezindheid of gevoelens van wrok of boosheid/haat die niet worden beleden en dus ook niet worden opgeruimd.

Vergeven is makkelijker, misschien kan ik beter zeggen minder moeilijk, als de ander ons oprecht om vergeving vraagt. We beseffen dan dat de ander er berouw (dat gaat veel verder dan spijt!) over heeft en het ook niet meer zal doen, waardoor we eerder geneigd zullen zijn te vergeven.

Maar het komt ook regelmatig voor dat men niet om vergeving vraagt hoewel men heel goed weet dat men (zeer) verkeerd heeft gehandeld en in deze situaties is het vele malen moeilijker om iemand te vergeven.  Zeker als er in het verleden zeer diep ingrijpende gebeurtenissen zijn geweest zoals incest of wanneer mensen als kind nooit liefde en geborgenheid hebben gekend, maar alleen verwijten en straf dan kan vergeven ontzettend moeilijk zijn.

Ik wil traumatische gebeurtenissen uit het verleden absoluut niet bagatelliseren, deze ervaringen grijpen tot in het diepst van iemands wezen in, ze zijn verschrikkelijk en kunnen jarenlang iemands leven volledig bepalen, toch geloof ik dat er ook in deze situaties een weg van herstel mogelijk is.

Het is belangrijk te beseffen dat het Woord van God ons oproept te vergeven! “…. en vergeeft elkander, indien de een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo, Coll. 3:13. We vinden dit terug op meerdere plaatsen in de Bijbel, bijv. in het Onze Vader:  “en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren”, Matth. 6:12 of Ef. 4:32 “Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft”. 

Vergeving is een keuze, een wilsbesluit.                                                                                             

Vergeven van de ander, ongeacht wat hij of zij gedaan heeft en ongeacht of er om vergeving is gevraagd, is een Bijbelse opdracht. Eerst moeten we onze blik richten op het kruis om te beseffen hoeveel God óns heeft vergeven, als we dat echt gaan beseffen zal dat een eerste stap zijn in onze houding naar de ander. Christus heeft alles verdragen om ons te kunnen vergeven, Hij ging een diepe weg, een weg van totale verlatenheid, meer lijden dan wat Hij voor ons heeft gedaan was niet mogelijk. Toch ging Hij deze weg voor mij!

Een tweede punt is dat vergeven gebaseerd moet zijn op een keuze met onze wil en niet op ons gevoel.  Als we afgaan op onze gevoelens komen we misschien nooit zover dat we de ander vergeven. Het gevolg is dat we ons leven lang niet vergeven en daarmee onszelf blokkeren om tot Gods vrijheid te komen. Deze zonde van het niet willen vergeven  blijft dan voortdurend tussen God en ons in staan. Vergeven moet dus het gevolg zijn van een besluit, gebaseerd op Gods Woord. Meerdere malen komen we in de Bijbel de vraag van de Here Jezus tegen of iemand gezond wil worden, bijvoorbeeld in Joh. 5:6 : “Hem zag Jezus liggen en daar Hij wist, dat hij daar reeds lange tijd was, zeide Hij tot hem: Wilt gij gezond worden?”.   Met onze wil kunnen we er voor kiezen te handelen naar Gods wil, dus in praktijk te brengen wat Hij ons opdraagt in Zijn Woord: vergeeft elkander!

 Toch blijft vergeven in sommige situaties ontzettend moeilijk, maar de Heer vraag nooit iets onmogelijks, in Matth. 12:13 staat: “Toen zeide Hij tot die mens: Strek uw hand uit. En hij strekte haar uit en zij werd weer gezond gelijk de andere”. Hier is sprake van iemand met een verschrompelde hand, deze persoon had de hand nog nooit kunnen uitstrekken, toch gebeurt het onmogelijke, omdat deze persoon zijn vertrouwen op de Heer Jezus stelt en als hij dat doet geeft de Heer hem op dat moment de kracht om zijn hand uit te strekken! Zonder Hem was het absoluut niet gelukt, met Hem gebeurt het onmogelijke!

Hier ligt de sleutel, vanuit onszelf kunnen we de ander niet vergeven, maar als we in het geloof gehoorzamen aan wat Hij van ons vraagt gebeurt het wonderlijke, want dan geeft Hij ons de kracht te doen wat Hij van ons vraagt. Hij zal nooit iets vragen wat wij niet kunnen zonder er ook in te voorzien dat we het kunnen! Met onze wedergeboorte was het niet anders, we zouden onszelf nooit en te nimmer hebben kunnen verlossen, de prijs was te hoog. Maar door in het geloof te vertrouwen op wat Gods Woord zegt over het verzoenend lijden en sterven van de Here Jezus zijn we tóch overgegaan van de dood in het leven, het is Zijn werk. Zo is het ook bij het vergeven, als we op Hem vertrouwen en de bewuste keuze maken om te willen vergeven, dan geeft Hij ons de kracht om het te doen!

Corrie ten Boom, die veel geleden heeft in een aantal concentratiekampen en ook haar zus is verloren in een van deze kampen kwam na de oorlog tijdens een spreekbeurt in Duitsland een van haar Duitse beulen uit het kamp tegen. De man wilde haar een hand geven, maar ze kon hem geen hand geven, totdat ze God om kracht bad. Toen op dat moment leek het, zo schreef ze later, als of er plotseling kracht door mijn arm stroomde, zodat ik de man een hand kon geven en hem van ganser harte kon vergeven!

O  diepte van rijkdom, van wijsheid en van kennis Gods, hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn beschikkingen en hoe onnaspeurlijk zijn wegen