Israël en/of De Gemeente

Sabbat of zondag?

Soms worden er in het christendom zinloze, overbodige en zelfs schadelijke discussies gevoerd. Eén daar van is de steeds wederkerende discussie over het houden van de sabbat. Het gaat zelfs zo ver dat de z.g.n. “Sabbat Stichting” Fl. 100.000 uitlooft voor degene die op Bijbelse gronden kan bewijzen dat de zondag in de plaats van de sabbat is gekomen. In de landelijke pers werd over dit gekissebis breed uitgemeten, de uiteindelijke schade kunnen wij op het conto van de Gemeente van Christus, daarmee op Christus Zélf, schrijven. Hebben wij niets beters te doen? Wij zouden die tijd beter kunnen gebruiken voor de verkondiging van het evangelie aan ongelovigen of het ondersteunen van hen die het moeilijk hebben in dit leven?

Deze zinloze discussie drijft gelovigen uiteen zonder enige noodzaak, het is frappant dat juist mensen die onder de wet willen leven de meest felle voor – of tegenstanders zijn van de zondag of de sabbatsviering. We zullen ons echt moeten afvragen wat het doel is van deze strijd, wil men door het onderhouden van de sabbat, de wetten – aan Israël, niet aan de gemeente gegeven, beter of meer gehoorzamen? Wil men door het onderhouden van de wet een wit voetje halen bij de Here God? In principe gaan wij in deze studie niet onderzoeken op welke wijze, en op welke dag, wij de Here gehoorzamen moeten, maar, of, wij door het volgen van de wet - of uit genade behouden  (zijn) (ge) worden. De discussie of de sabbat of de zondag is een zelfde dwaze discussie als de vraag wie er het eerste was, de kip of het ei, er is geen begin en geen eind aan. Terwijl u in discussie bent eten anderen uw ei en uw lekkere, gebraden kip op!

Sol, zon, zondag.
Het is te gemakkelijk om in een paar zinnen te stellen dat Constantijn de Grote de zondag in stelde als de zo genaamde “Dag des Heren” zoals verschillende kerken dit graag naar voren brengen. (Over de z.g.n. “Dag des Heren” meer in het einde van deze studie)

Wél mogen wij stellen dat de zondag de eerste dag der week is, de dag waarop de Christenen samen kwamen. Dit samenkomen had in werkelijkheid niets te maken met de zonnegod  of om dat de zondag in plaats van de sabbat was gekomen na Golgotha. Het was een praktische oplossing voor een religieus probleem. De eerste volgelingen van de Here Jezus Christus waren Joden, mensen die zich aan Joodse gebruiken hielden en niet op de sabbat reisden of andere bezigheden hadden. Dáárom kwamen ze op de eerste dag van de week bijeen, braken het brood en herdachten de dood en opstanding van de Here Jezus Christus. Hun, en onze Heer, heeft niets met Sol, de zonnegod te maken. Ook niet vanwege het feit dat de Here op de eerste dag der week was opgestaan of omdat Hij de Zon der Gerechtigheid wordt genoemd zoals mij dat vroeger is geleerd.

(Over die opstanding, en de drie dagen in het graf valt óók iets op te merken, scherpslijpers hebben volkomen gelijk dat de Here drie dagen én drie nachten in het graf lag. Hoe zit het dan met de ochtend van de eerste dag der week? Weet u het?  Iets voor een volgende discussie

Werken der wet.
’Want allen, die het van werken der wet verwachten, liggen onder de vloek; want er staat geschreven: Vervloekt is een ieder, die zich niet houdt aan alles, wat geschreven is in het boek der wet, om dat te doen.”  Galaten 3:10

De apostel is in de Galatenbrief heel stellig in zijn uitleg, hij zegt zelfs dat iemand die het van de werken der wet verwacht vervloekt is.

Veel mensen, die dit lezen of horen, vinden het een keiharde uitspraak. Als wij dergelijke uitspraken doen worden wij te vuur en te zwaard bestreden en wordt ons verweten dat wij onbarmhartig zijn. Persoonlijk ben ik van menig, is te staven op grond van de Bijbel, dat het onbarmhartig is anderen een wet op te leggen. Een wet die niemand kan volgen:

“Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, Om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen. En, dat gij zonen zijt, God heeft de Geest zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba, Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf (van de zonde, de wet), doch zoon; indien gij zoon zijt, dan zijt gij ook erfgenaam door God. Maar in de tijd, dat gij God niet kendet, hebt gij goden gediend, die het in wezen niet zijn. Nu gij echter God hebt leren kennen, ja, meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet aan dienstbaar wilt maken? Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar.”  Galaten 4:4-10

Hoe komt men zo ver?
Hoe komen we zo ver om de sabbat of de zondag min of meer verplicht te vieren? De enige reden die wij kunnen bedenken ligt in het feit dat het uitverkoren volk Israël niet op de plaats wordt gehouden in de theologie waar ze behoort te zijn. Aan Israël werd de wet geschonken, ja zelfs dwingend opgelegd:

“Maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont. Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die.”   
Exodus 20:10-11

Verder lezen wij in Exodus 31:13:

“Gij dan, spreek tot de Israelieten: maar mijn sabbatten moet gij onderhouden, want dat is een teken tussen Mij en u, van geslacht tot geslacht, zodat gij weet, dat Ik de Here ben, die u heilig.”  Exodus 31:13

De sabbat werd aan Israël gegeven als teken van het verbond met de Here God, zoals Hij meer tekenen aan Israël gaf. Denk o.a. maar eens aan de besnijdenis welk aan jongentjes van 8 dagen werd, en wordt, verricht. Wie consequent de zondag of de sabbat wil volgen zal óók de zonen moeten besnijden en een ezel de nek breken:

“Wanneer dan de Here u gebracht heeft naar het land der Kanaänieten, zoals Hij u en uw vaderen gezworen heeft, en het u gegeven heeft, Dan zult gij al wat het eerst uit de moederschoot voortkomt, de Here wijden; ook van elke eerste worp van het vee dat gij hebt, zullen de mannelijke dieren voor de Here zijn. Maar elk eerste ezelsveulen zult gij lossen met een stuk kleinvee; of, indien gij het niet lost, zult gij het de nek breken. Iedere menselijke eerstgeborene onder uw zonen echter zult gij lossen.”  Exodus 13:11-13

Wanneer wij deze teksten lezen zien we de onzinnigheid van het opleggen – na Golgotha - van een bepaalde dag, wie echt zo ver wil gaan andere gelovigen op te leggen dat er een bepaalde dag gehouden moet worden zal óók zo consequent moeten zijn om zonen te besnijden.

De eerst geboren zonen lossen met een dierlijk offer en al de rituelen en gedenkdagen te houden zoals ze in het Oude testament beschreven staan! Die moet zo consequent zijn om de redding en verlossing zónder de Here Jezus te zoeken! Daar komt bij dat een ieder die huisdieren heeft, het eerst geboren mannelijk dier zal moet offeren, óók het hondje dat is geboren of het veulentje van het paard van de dochter. Ziet u de waanzin, wél elkaar wetten opleggen en de verdere consequenties niet dragen? Denk eens aan de veehouder en andere bedrijfsmatige activiteiten waar duizenden dieren per jaar worden geboren zoals in een kippenbroederij.

Wie het dus van de wet verwacht is vervloekt volgens Galaten 3:10, de wet kan ons niet redden. Er is mij wel eens verteld dat wanneer ik mijn verlossing van de werken der wet verwacht, ik binnen een half uur nadat ik uit bed kom faal, en helemaal als ik mijn teen ook nog eens aan een poot van het ledikant stoot.

Vermenging van wet en genade.
De clou van dit probleem zit in de mengeling van wet en genade. Veel gelovigen trachten de wet te houden omdat hun kerk dit leert, een gedwongen rustdag houden alsof dit een gewijde dag zou zijn. Daarmee heeft men de redding en verlossing door het Bloed van de Here Jezus Christus toegevoegd aan Oud Testamentische  leer, de vermenging. De chaos, die door de vermenging is ontstaan is compleet. Voorstanders van de zondag of sabbat bijten zich vast in deze zaak, beide groepen stellen het houden van de wet – aan Israël gegeven – boven de genade, anders zouden ze de Bijbel wel voor zich laten spreken en niet de (kerk) leer. Een leer die eeuwen oud is en uit de (vroege) Roomse Kerk komt. Dát deze kerk de zondag opeiste was geen wonder, dáár kunnen wij wel spreken van zonaanbidding.

Veel verhalen doen de ronde.
Er gaat een verhaal dat een keizer van het Romeinse Rijk de zondag gebruikte om de Joden te vervolgen en op te pakken, vanwege het feit dat de Joden de sabbat vierden was er duidelijk onderscheid tussen de Christenen en de Joden. Door deze tegenstelling was “rome” in staat de “juiste bevolkingsgroep” op te pakken. Of dit alles waar is weten wij niet maar het maakt wel duidelijk wat de strekking van de gedachtegang is. De “kerk” hield de zondag als rustdag en maakte in dit geval misbruik van haar macht en positie. Ondanks dat Israël nog steeds de houdster is van de belofte probeerde de (roomse)kerk dit volk in het verleden uit te roeien, denk maar eens aan de Kruistochten, vele Joden hebben in die tijd op bestachtige wijze het leven gelaten. Op zich is dit geen wonder, tot op de dag van heden claimt de “kerk” het geestelijke Israël te zijn, ze claimt zelfs Jeruzalem als zetel. Maar wat zegt de Bijbel er van?:

“Ik vraag dan: God heeft zijn volk toch niet verstoten? Volstrekt niet! Ik ben immers zelf een Israeliet, uit het nageslacht van Abraham, van de stam Benjamin. God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij tevoren gekend heeft. Of weet gij niet, wat het schriftwoord zegt in [de] [geschiedenis] [van] Elia, als hij Israel bij God aanklaagt: Here, uw profeten hebben zij gedood, uw altaren hebben zij omvergehaald; ik ben alleen overgebleven en mij staan zij naar het leven. Maar wat zegt de godsspraak tot hem? Ik heb Mij zevenduizend man doen overblijven, die hun knie voor Baäl niet hebben gebogen. Zo is er dan ook in de tegenwoordige tijd een overblijfsel gelaten naar de verkiezing der genade. Indien het nu door genade is, dan is het niet meer uit werken; anders is de genade geen genade meer. Wat dan? Hetgeen Israel najaagt, heeft het niet verkregen, maar het uitverkoren deel heeft het verkregen, en de overigen zijn verhard. Gelijk geschreven staat: God gaf hun een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om niet te horen, tot de dag van heden.

En David zegt: Hun tafel worde tot een strik en een net, en tot een aanstoot en vergelding voor hen. Laten hun ogen verduisterd worden, zodat zij niet zien, en doe hun rug voorgoed zich krommen. Ik vraag dan: zij zijn toch niet zo gestruikeld, dat zij wel vallen moesten? Volstrekt niet! Door hun val is het heil tot de heidenen gekomen, om hen tot naijver op te wekken. Betekent nu hun val rijkdom voor de wereld en hun tekort rijkdom voor de heidenen, hoeveel te meer hun volheid!”  Romeinen 11:1-12

Constantijn de Grote.
Hij, Constantijn, bleef in het geheim hoge priester van de Mithrasgodsdienst, de afgodendienst van “rome”, terwijl in het openbaar “christen” was. Zijn “christen zijn” was een politieke beslissing. Een politieke beslissing die verregaande gevolgen heeft gehad voor Israël én de Gemeente. In “Ga uit van haar mijn volk” door D.Thomas lezen wij:

De Valse Kerk
’Toen Christus zijn gemeente op aarde aan het bouwen was om zijn volgelingen op te nemen in Zijn Koninkrijk, was satan druk bezig zijn imitatie-kerk op te zetten. In Antiochië, Syrië, waren christenen bezig de Schriften exact te kopiëren. Op hetzelfde moment was satan bezig in Alexandrië, Egypte, om te zorgen dat er gewijzigde versies van het evangelie kwamen, die de godheid van Christus in twijfel trekken. De satan kwam met zijn eigen ’bijbel’, later bekend als de ’vulgaire’ Latijnse versie’ (The Force, pag. 19) Christenvervolging brak los. Maar, in plaats van de beoogde vernietiging van de gemeente van Christus, groeide de gemeente tegen de verdrukking in. [Dit zien wij nu ook in andere landen waar christenen verdrukt worden, zoals bijv. China.] De man die satan gebruikte om dit religieuze ’monster’ te maken was de Keizer van Rome, Constantijn. Constantijn voerde een oorlog met Generaal Maxentius, om de troon te bemachtigen.

Terwijl hij, in 312 n.Chr., in gevecht gewikkeld was, zag hij een ’visioen’. Een ’Egyptisch Kruis’ met de tekst: ’Overwin in dit teken’. Constantijn heeft later beweerd dat dit God was, en hij zich ’bekeerd’ had. In werkelijkheid bleef hij de zon aanbidden. Zijn moeder (een gelovige vrouw), die dit wist, verliet Rome en ging naar Jeruzalem. In het geheim bleef Constantijn de Bijbelgetrouwe gelovigen vervolgen. Zij vluchten in de bergen om hun leven te behouden en namen de oorspronkelijke schriften mee. Constantijn maakte alle inwoners van het Romeinse rijk ’christen’, en werd zelf leider van deze kerk. Deze kerk is tot op heden: de R.K. Kerk. Hij was de eerste ’paus’ van deze kerk, een zonaanbidder! De hogepriester van de oudheid had op zijn mijter staan: ’Pontifex Maximus’, d.i. Hogepriester. Hij droeg aan zijn hand de ring van de vis-god, Dagon. (..)

Julius Caesar was de eerste keizer, die daarna gekozen werd tot ’Pontifex Maximus’. In de Romeinse afgodendienst. Constantijn werd niet slechts het hoofd van alle heidenen van die tijd, hij werd ook de ’Pontifex Maximus’! Maar... tegelijkertijd was hij het hoofd van de kerk. Hiermee kwam de wereld in de kerk en de onbevlekte godsdienst werd bevlekt en verduisterd. Constantijn, machthebber van nature, omdat hij Keizer was, heeft dat machts-principe ook in de kerk gebracht en daarmee Jezus Christus en de Heilige Geest van hun rechtmatige plaats verdrongen’ (’Babylon leeft onder ons’, J.I. van Baarn). Toen Constantijn op zijn sterfbed lag, heeft hij zich pas laten ’dopen’. Al zijn generaals en soldaten lieten zich toen pas ’dopen’. De kerk van satan was een feit: de mengeling (vermenging) van de Babels-godsdienst en ’christendom’.

’Deze religieuze machine” overheerste Europa en groeide, evenals hekserij, occultisme, magie, uittredingen en bezweringen, rituele moorden en het drinken van menselijk bloed.. Veel van dit gebeurde in de kloosters door Europa. Het Vaticaan werd gediend door heksen. In de geschiedenis gebeurde het dat heksen ter dood werden gebracht, dit waren echter heksen die het Vaticaan niet langer meer van nut waren. Dat was ook de reden waarom Jeanne d’Arc werd verbrand’ (The Force, pag. 21). Op de troon van het Vaticaan zat in feite de plaatsvervanger van Nimrod, hoewel die zichzelf liever de plaatsvervanger van Petrus noemt –in qasu de ’plaatsvervanger van Christus’ volgens de Roomse leer. De Paus noemt zichzelf dus eigenlijk de plaatsvervanger van Christus. Wij konden reeds zien dat het satans plan was Nimrod en Jezus te verwisselen! Wel, dat is dan, zo lijkt het, geslaagd!

In het verleden heeft satan de Gemeente van de Here enorm veel schade aangedaan, zelfs zo’n grote schade dat symbolen van de afgodendiensten regelmatig te zien zijn in Tv-uitzendingen van KRO/RKK op zondagmorgen. Talloze zonnesymbolen zijn te zien tijdens deze uitzendingen en als we de paus zien met de kerstboodschap wemelt het van de gestileerde zonnen. De reformatie heeft zich van “rome” afgewend, géén pausdom, geen luxe en weelde, maar wél vele roomse leringen, w.o. de dag van Sol, de zonnegod, wiens dag de zondag was.

Pauselijk wapen
Met de sleutels van Petrus

Niemand oordelen.
“Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat. Dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is. Laat niemand u de prijs doen missen door gewilde nederigheid en engelenverering, als ingewijde in wat hij heeft aanschouwd, zonder reden opgeblazen door zijn vleselijk denken”. 
Kolossenzen 2:16-18

Dit Bijbelgedeelte werpt een ander licht op de zaak, niemand mag een andere gelovige oordelen als deze wel of niet een dag vrij zet als rustdag. Dit wil dus zeggen dat élke dag, wel of niet een dag , of avond, gedwongen gehouden kan en mag worden. We mogen elkaar geen schuldgevoel aanpraten, het leidt alleen maar tot schuldgevoelens bij andere mensen en het lijkt alsof de gelovige die dit opdringt heel vroom en werkzaam is voor de Here God, maar wat zegt Gods Woord?:

“Dat alles zijn dingen, die door het gebruik teloorgaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde [en] [dient] [slechts] tot bevrediging van het vlees.”
Kolossenzen 2:22-23

De vleeshal.
“Niemand zoeke het zijne, maar wat des anderen is. Al wat in de vleeshal te koop is, moogt gij eten, zonder navraag te doen uit gewetensbezwaar.

Want de aarde en haar volheid is des Heren. Indien een der ongelovigen u uitnodigt en gij wenst te gaan, eet dan alles, wat u wordt voorgezet, zonder dat gij navraag doet uit gewetensbezwaar. Doch indien iemand tot u zegt: Dat is gewijd vlees, eet het dan niet, om hem, die u dat te kennen gaf, en om het geweten.

Ik bedoel nu niet uw eigen geweten, maar dat van die ander. Want waartoe zou mijn vrijheid beoordeeld worden door eens anders geweten? Indien ik onder dankzegging van iets gebruik maak, hoe kan men kwaad van mij spreken over iets, waarvoor ik dankzeg? Of gij dus eet of drinkt, of wat ook doet, doet het alles ter ere Gods. Geeft noch aan Joden, noch aan Grieken, noch aan de gemeente Gods aanstoot”.
1 Corinthe 10:24-32

In de tijd van de apostelen werd er niet alleen in de Tempel te Jeruzalem geofferd maar ook in de afgoden tempels. Ook in onze tijd gebeurd dat nog steeds in Oosterse landen, het bloed van dieren stroomt langs de traptreden neer op hoogtij dagen. Een deel van dat vlees werd, wordt, geofferd en de rest is voor consumptie. Dergelijk vlees bedoelde Paulus in 1 Corinthe 10: 24-32. Op zich was er niets mis mee dat dit vlees werd gebruikt door Christenen want die hechten geen waarde aan de afgodendiensten. Het werd een andere zaak als medegelovigen dit niet durfden te eten, als hun geloof dit niet kon verdragen. De apostel adviseerde in zo’n geval het niet te eten om het geweten van een ander, iemand die bij die maaltijd aanwezig was.

Zo werkt het ook bij het houden van de zondag, persoonlijk zie ik er geen kwaad in om op zondag te werken, dit omdat ik de achtergronden van deze dag weet Maar ik wacht mij er voor om op zondag de auto te wassen b.v. Ik wil het geweten van mijn buren niet plagen of hen ergeren. In dit geval zeg ik met de apostel: . Doch indien iemand tot u zegt: Dat is gewijd vlees, eet het dan niet, om hem, die u dat te kennen gaf, en om het geweten. Ik bedoel nu niet uw eigen geweten, maar dat van die ander. Want waartoe zou mijn vrijheid beoordeeld worden door eens anders geweten?.

Maar óók zeg ik met hem: “Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat. Mensen die, net als ik, de Here Jezus als verlosser erkennen, zonder toevoeging van enig wettischisme, zullen óók de vrijheid moeten hebben géén speciale vaste dag te houden maar op een avond door de week bij elkaar te kunnen komen als groep.

Conclusie van het voorgaande.
De eerste dag van de week werd dus door de eerste Christenen, uit de Joden, gebruikt om samen te komen vanwege praktische overwegingen. Later ging Constantijn er mee aan de haal, het kwam hem heel goed uit dat Christenen uit de Joden die gewoonte hadden want die dag sloot naadloos aan op de afgodendienst waarvan hij de Pontifex Maximus was. De Roomse Kerk ontstond in de dagen van Constantijn en nam vanwege haar eerste Paus, Constantijn de Grote, de rituelen en gewoonten van de oude afgodendienst over. Dit is o.a. te zien in de gewaden, mijter, zonafbeeldingen in de kerken en kathedralen en de grote luxe en pracht. Ook de zondagsheiliging werd overgenomen, in latere tijden nam de reformatie deze dag ook over omdat ze wél die kerk verliet maar de geschriften en de autoriteit van onder andere Augustinus accepteerde. Deze “kerkvader” Augustinus was op en top katholiek en daarom is het geen wonder dat o.a. de kinderdoop en de zondagsheiliging werd overgenomen.

Maar nu de sabbat.
Met de sabbat kunnen we het heel kort maken, deze dag was als teken aan Israël gegeven en als wet opgelegd:

“Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; Maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont.”
Exodus 20:8-10

De wet uit Exodus 20 is van kracht gebleven tot het moment dat de Here aan het kruishout uitriep:

“Hierna zeide Jezus, daar Hij wist, dat alles reeds volbracht was, opdat de Schrift vervuld zou worden: Mij dorst! Er stond een kruik vol zure wijn; zij staken dan een spons, gedrenkt met zure wijn, op een hysopstengel en brachten die aan zijn mond. Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zeide Hij: Het is volbracht! En Hij boog het hoofd en gaf de geest.’   Johannes 19:28-30

Op het moment dat iemand sterft moet hij  of zij het leven los laten en al de bezittingen vervallen aan de erfgenamen. Op het kruishout van Golgotha stierf de Here God zelf, in de persoon van de Here Jezus Christus, op het kruishout werd de wet vervuld. De wet was tuchtmeester, leermeester tot het moment dat ze overbodig werd:

“Broeders, ik spreek op menselijke wijze: zelfs het testament van een mens, dat rechtskracht verkregen heeft, niemand kan het ongeldig maken of er iets aan toevoegen. Nu werden aan Abraham de beloften gedaan en aan zijn zaad. Hij zegt niet: en aan zijn zaden, in het meervoud, maar in het enkelvoud: en aan uw zaad, dat wil zeggen: aan Christus. Ik bedoel dit: de wet, die vierhonderd dertig jaar later is gekomen, maakt het testament, waaraan door God tevoren rechtskracht verleend was, niet ongeldig, zodat zij de belofte haar kracht zou doen verliezen. Immers, als de erfenis van de wet afhangt, dan niet van de belofte; en juist door een belofte heeft God aan Abraham zijn gunst bewezen. Waartoe dient dan de wet? Om de overtredingen te doen blijken is zij erbij gevoegd, totdat het zaad zou komen, waarop de belofte sloeg, en zij is op last van [God] door engelen in de hand van een middelaar gegeven. Een middelaar is niet [de] [vertegenwoordiger] van een; God echter is één. Is de wet dan in strijd met de beloften Gods? Volstrekt niet! Want indien er een wet gegeven was, die levend kon maken, dan zou inderdaad uit een wet de gerechtigheid voortgekomen zijn. Neen, de Schrift heeft alles besloten onder de zonde, opdat ten gevolge van het geloof in Jezus Christus de belofte het deel zou worden van hen, die geloven. Doch voordat dit geloof kwam, werden wij onder de wet in verzekerde bewaring gehouden met het oog op het geloof, dat geopenbaard zou worden. De wet is dus een tuchtmeester voor ons geweest tot Christus, opdat wij uit geloof gerechtvaardigd zouden worden. Nu echter het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder de tuchtmeester. Want gij zijt allen zonen van God, door het geloof, in Christus Jezus. Want gij allen, die in Christus gedoopt zijt, hebt u met Christus bekleed. Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk en vrouwelijk: gij allen zijt immers een in Christus Jezus. Indien gij nu van Christus zijt, dan zijt gij zaad van Abraham, en naar de belofte erfgenamen. Ik bedoel dit: zolang de erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf, al is hij ook eigenaar van alles; Maar hij staat onder voogdij en toezicht tot op het tijdstip, dat door zijn vader tevoren bepaald was. Zo bleven ook wij, zolang wij onmondig waren, onderworpen aan de wereldgeesten.

Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet. Om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen. En, dat gij zonen zijt, God heeft de Geest zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba, Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf, doch zoon; indien gij zoon zijt, dan zijt gij ook erfgenaam door God.”   Galaten 3:15 – Galaten 4:7

Wij kunnen het nog duidelijker stellen, op Golgotha heeft de Here de wet vervuld, de tempeldienst op zichtbare wijze overbodig gemaakt, het voorhangsel scheurde, een ieder die in de Here geloofd heeft door Hem toegang tot de Here God:

“En op het negende uur riep Jezus met luider stem: Eloi, Eloi, lama sabachtani, hetgeen betekent: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? En sommige van de omstanders, dit horende, zeiden: Zie, Hij roept Elia. En iemand liep toe, drenkte een spons met zure wijn, stak ze op een riet en gaf Hem te drinken, zeggende: Stil, laat ons zien, of Elia komt om Hem eraf te nemen. En Jezus slaakte een luide kreet en gaf de geest. En het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeen van boven tot beneden.”  Marcus 15:34-38

Dit was het einde van de wet, het einde van dwingende voorschriften, het einde van de sabbat. Door deze liefde daad werd de weg vrijgemaakt voor de grote, volkomen sabbat voor Israël. Die sabbat komt in de toekomst, wie weet hoe snel al, maar die dag kan niet eerder komen nadat de Gemeente van de Here Jezus Christus van de aarde is weggenomen. Zodra de Gemeente is weggenomen zal de Here verder gaan met zijn uitverkoren volk, Israël. Die sabbat zal 1000 jaren duren, 6000 jaren heeft deze schepping zonder directe bemoeienis van de Here en Schepper in zonde geleefd en binnenkort, heel binnenkort, zal de volkomen sabbat voor Israël een feit zijn:

“En ik zag een engel nederdalen uit de hemel met de sleutel des afgronds en een grote keten in zijn hand; En hij greep de draak, de oude slang, dat is de duivel en de satan, en hij bond hem duizend jaren. En hij wierp hem in de afgrond en sloot en verzegelde die boven hem, opdat hij de volkeren niet meer zou verleiden, voordat de duizend jaren voleindigd waren; daarna moest hij voor een korte tijd worden losgelaten. En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven; en [ik] [zag] de zielen van hen, die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren lang.’  Openbaring 20:1-4

Dat de Here dit gaat doen staat op vele plaatsen in de Bijbel beschreven, één daar van zullen wij samen lezen:

“Zie, een koning  (de Here Jezus Christus) zal regeren in gerechtigheid en vorsten zullen heersen naar het recht. En ieder van hen zal zijn als een beschutting tegen de wind en als een toevlucht tegen de stortbui, als waterstromen in een dorre streek, als de schaduw van een machtige rots in een dorstig land. Dan zullen de ogen der zienden niet meer verblind zijn en de oren der horenden zullen opmerken; Het hart der onbezonnenen zal inzicht en kennis verkrijgen, en de tong der stamelaars zal in staat zijn tot duidelijk spreken. Dan zal een dwaas niet meer edel genoemd worden en de bedrieger niet meer aanzienlijk heten.

Want een dwaas spreekt dwaasheid en zijn hart brengt ongerechtigheid voort: het bedrijven van goddeloosheid, en het prediken van afval tegen de Here; het onverzadigd laten van de hongerige, en het onthouden van een dronk aan de dorstige. En de listen van de bedrieger zijn slecht; hij beraamt schandelijke plannen om de ellendigen door leugentaal in het verderf te storten, zelfs wanneer de arme zijn recht bepleit. Maar de edele beraamt edele daden en hij staat voor wat edel is”.
Jesaja 32:1-9

In de NBG-vertaling staat boven Jesaja 32 “Het Messiaanse rijk” geschreven, de vertalers hebben ingezien dat dit de periode van de “Christusregering” zal zijn. Het toekomstige rijk zal zich openbaren nadat de wereld heeft gezien, en ervaren, dat de duisternis het heeft verloren.

Voor die overwinning stierf de Here óók aan het kruis, toen overwon Hij de duisternis, de satan. Israël zal de volmaakte sabbat vieren, onder leiding van het zaad van Abraham, geen zaden, maar hét ZAAD, de Messias. Eerst verworpen maar later, door een dal van diepe duisternis heen, erkend als de Messias. Niet alleen als Messias maar ook als MAN, God de Here gaat zich huwen met Zijn uitverkoren volk (Zie het boek Hosea), op Golgotha sloot het oude verbond af en bij de opstandig van de Here Jezus Christus kreeg het nieuwe verbond rechtsgeldigheid. In Jesaja 62: 1-12 lezen wij:

“Om Sions wil zal ik niet zwijgen en om Jeruzalems wil zal ik niet rusten, totdat zijn heil opgaat als een lichtglans en zijn verlossing als een brandende fakkel. Volken zullen uw heil zien, alle koningen uw heerlijkheid en men zal u noemen met een nieuwe naam, die de mond des Heren zal bepalen; Gij zult een sierlijke kroon in de hand des Heren zijn, een koninklijke tulband in de hand van uw God. Men zal u niet meer noemen: Verlatene, en men zal uw land niet meer noemen: Woestenij; maar gij zult genoemd worden: Mijn Welgevallen, en uw land: Gehuwde. Want de Here heeft een welgevallen aan u, en uw land wordt ten huwelijk genomen. Want zoals een jongeling een maagd huwt, zullen uw zonen u huwen, en zoals de bruidegom zich over de bruid verblijdt, zal uw God Zich over u verblijden. Op uw muren, o Jeruzalem, heb Ik wachters aangesteld, die de ganse dag en de ganse nacht nimmer zullen zwijgen. Gij, die de Here indachtig maakt, gunt u geen rust. En laat Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem grondvest en het stelt tot een lof op aarde. De Here heeft gezworen bij zijn rechterhand en bij zijn sterke arm: Nooit zal Ik uw koren meer aan uw vijanden tot spijze geven en nooit zullen vreemdelingen meer de most drinken, waarvoor gij gezwoegd hebt; Maar zij die het oogsten, zullen het eten en de Here loven, en zij die hem  inzamelen, zullen hem drinken in de voorhoven van mijn heiligdom. Trekt, trekt door de poorten, bereidt de weg voor het volk, baant, baant de weg, zuivert hem van stenen, heft een banier omhoog boven de volken. Want de Here doet het horen tot het einde der aarde: Zegt tot de dochter Sions: zie, uw heil komt; zie, zijn loon is bij Hem en zijn vergelding gaat voor Hem uit. En men zal hen noemen: Het heilige Volk, De Verlosten des Heren; en gij zult genoemd worden: Begeerde, Niet verlaten Stad”.  Jesaja 62:1-12

De sabbat is aan Israël gegeven, Israël waarmee de Here God straks verder zal gaan, Israël dat zelfs weer in gehoorzaamheid aan de Here de hoogtijdagen, de sabbatten en alle rituelen zal volgen. Dit alles zal plaats vinden in het Duizendjarig Rijk het rijk waarin Christus de aarde zal regeren, regeren in recht en gerechtigheid.

En de Gemeente, kerk, van Christus dan?
Voor de Gemeente van Christus is een andere weg, de weg van de genade, het genadeverbond.

De Gemeente bestaat uit mensen die de Here Jezus hebben geaccepteerd als Verlosser en Zaligmaker. Voor hen is er geen wet waardoor ze behouden kunnen worden, zij zullen zich volkomen aan Christus over moeten geven. Geen kerkgenootschap, stichting, groep of werkgroep kan enige redding bieden, alleen de weg, de WEG naar Christus wijzen, de WEG tot het eeuwige leven. Een ieder is persoonlijk verantwoordelijk voor deze beslissing, een automatisme bestaat er niet. Niemand kan behouden worden zonder een persoonlijke beslissing voor de Here Jezus. Bent u gedoopt? Prachtig, maar bent u ook tot bekering gekomen op een gegeven moment?

Hebt u belijdenis gedaan in één van de kerken? Op zich een goede zaak, het is een moment van bezinning geweest maar bent u ook tot de grote beslissing gekomen, hebt u zich echt over gegeven aan de Here Jezus Christus? Is deze Christus meer in uw leven dan uw man, vrouw of kinderen? Is dit zo? Dan kunt u in alle rust en vrede het volgende verwachten:

“Doch wij willen u niet onkundig laten, broeders, wat betreft hen, die ontslapen, opdat gij niet bedroefd zijt, zoals de andere [mensen], die geen hoop hebben. Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal God ook zo hen, die ontslapen zijn, door Jezus wederbrengen met Hem. Want dit zeggen wij u met een woord des Heren: wij, levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval de ontslapenen voorgaan, Want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; Daarna zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen. Vertroost elkander dus met deze woorden.”  1 Thessalonicenzen 14:13-18

Stelt u zich eens voor, zo uit alle dagelijkse beslommeringen plotseling weggenomen worden! Dát is wat, onverwacht het leven verlaten, gelovige familie en vrienden terug zien want verlaten op dat zelfde moment de graven, wat een consternatie zal dat geven in de wereld. Miljoenen mensen worden vermist, onmondige kinderen, kinderen die niet in staat waren om te kiezen, zijn weggenomen, enz. Wat voor de Gemeente een vreugde is zal een drama zijn voor hen die achterblijven. Voor degenen die weggenomen zijn is geen oordeel want de Here Jezus heeft hun oordeel op zich genomen, ze mogen in blijdschap hem van aangezicht tot aangezicht zien. Naam-Christenen en ongelovigen blijven achter en zult de eindstrijd op aarde meemaken, wat een drama voor een ieder die de Here niet kent, of wil kennen.

Dag des Heren.
In het begin van deze studie beloofde ik terug te komen op “de dag des Heren”, ook hier zijn veel misverstanden over. Velen denken dat dit de sabbat of de zondag is, de dag dat de Here geëerd wordt in samenkomsten en kerkdiensten. Dit is een schromelijke vergissing, de dag des Heren is de “Dag des oordeels”! Dag is de dag dat de levenden en de doden waarop - die zonder Christus Jezus geleefd hebben – de ongelovige mensheid veroordeeld wordt!

“En ik zag een grote witte troon en Hem, die daarop gezeten was, voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten, en geen plaats werd voor hen gevonden. En ik zag de doden, de groten en de kleinen, staande voor de troon, en er werden boeken geopend. En nog een ander boek werd geopend, het [boek] des levens; en de doden werden geoordeeld op grond van hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar zijn werken. En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs. En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuurs.”
Openbaring 20: 11-15

Déze dag, dit moment is de dag des Heren, ik denk dat geen mens dit ooit wil meemaken.

De andere Weg.
De Here Jezus heeft ooit eens gezegd: “Jezus zeide tot hem: Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij.”

Kissebissen over de sabbat of zondag drijft ons van de Here Jezus vandaan, dit heeft niets met een levend geloof te maken.

Het is puur wettischisme, het zijn werken van de duisternis die u ongerust maken! Die vele gelovigen huiverend de gedachte doen afwijzen dat Christus zal komen, men denkt dan aan hetgeen zo vaak wordt voorgelezen in de kerken: “Hij zal komen om te oordelen, de levenden en de doden”, als je niet weet welke weg de kinderen van de Here Jezus mogen, en zullen, gaan denkt je toch met angst aan die dag? Maar waarom de Bijbel niet geloofd, het Woord van de Here zegt toch: samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen.

Tot besluit.
Sinds de Gemeente bestaat zijn er mensen geweest die zich wilden profileren. Schijnbaar willen ze met wetten, voorschriften of dogma’s laten zien dat ze “het allemaal heel goed weten”, dat ze als het ware bij de Here God persoonlijk op school zijn geweest. Niemand, maar dan ook niemand kan ooit bewijzen dat zijn leer de juiste is, ik ben menigmaal met een theoloog in discussie geweest maar steeds opnieuw liep de discussie vast op hetgeen de man had geleerd en steeds stond hij met de mond vol tanden als ik op de Bijbel wees. Weet ik het dan allemaal beter, nee, gelukkig niet. De Bijbel heeft het laatste woord, niet hoe ik of een ander dat uitleg, nee alleen omdat het Woord van de Here duidelijk is.

We lazen dat wij alles mochten eten, dat er geen enkele dag is voorgeschreven om samen te komen. Ook hebben wij gelezen dat de wet is vervuld op het kruishout van Golgotha, dat de wet de tuchtmeester was totdat het ZAAD van Abraham het ultieme offer bracht, Zijn eigen bloed liet vloeien voor mijn en uw eeuwig leven. Ook zagen wij dat de Here God binnenkort met Israël verder gaat, dat ze weer als Zijn vrouw wordt aangenomen. (zie ook het boek Hosea).

Daarna lazen wij in de Thessalonicenzen brief dat de Here Jezus Zijn Gemeente wegneemt van de aarde, dat wij niet worden ge – of veroordeeld zullen worden vanwege het feit dat Hij Zelf op Golgotha ons oordeel op zich heeft genomen. We zullen wij beoordeeld worden op onze daden, maar die beoordeling behelst onze werken voor Hem en naar gelang de waarde daarvan zullen wij loon ontvangen.

Zonnesymbool in vele kerken en woningen te vinden.

Verder zullen wij eens heel diep moeten nadenken over ons houding ten opzichte van de Here. Wat is nu belangrijker, zeuren over de zondag of de sabbat óf onze redding en verlossing door Zijn bloed? Elke discussie, over dwaze zaken, brengt hete hoofden en koude harten, elke discussie is overbodig als wij de Bijbel in haar waarde laten en de kerkleer daar op toetsen. Ik durf rustig te stellen dat een groot aantal leringen van de kerken haaks staan op het Woord van de Here. Is u ooit geleerd in de kerk dat de zondag door mensen is ingevoerd?

Is het u ooit geleerd dat de jonge Gemeente uit praktische overwegingen op de eerste dag van de week bijeen kwam. Is u ooit verteld dat Constantijn de Grote twee petten op had? Hij was én Pontifex Maximus (Hoge priester) van de Zonnegod Sol, én Pontifex Maximus (Paus) van de RK-Kerk! Is het u ooit geleerd dat de zonnegod de “god” van de Romeinen was, de Romeinen die de Here Jezus offerden aan Tamuz, de “zoon” van de zonnegod Nimrod?

Het is jammer voor een ieder die de zondag als de, vervanging van de, sabbat beschouwd, het is de dag van Nimrod waarvan Constantijn de Grote hogepriester was.

Het is jammer voor de sabbatsheiligers, het helemaal jammer voor die honderdduizend gulden die maar steeds ergens geparkeerd staat om de “winnaar” te betalen, de winnaar die kan bewijzen dat de zondag in de plaats van de sabbat is gekomen.

Het is schandelijk dat men zo veel geld wil besteden aan het eigen gelijk, welk een grote actie had daarvan betaald kunnen worden, om bijvoorbeeld zwervers onderdak te geven in deze winter en tegelijk het evangelie te verkondigen. De sabbat is van, en voor, Israël, straks mag dat volk de Grote sabbat vieren met hun Messias, onze Here Jezus Christus!

De dwaasheid van onnodige strijd maakt meer kapot dan het ooit iets zal opleveren, menselijke zaken mogen wij niet vermengen met de reddende evangelie van onze Heer. Een wedergeborene leeft vanuit genade, niet door goede werken, niet onder enige wet en vooral in een strijd over onbelangrijke dingen, de wet is vervuld en een ieder die behouden wil worden zal de Here Jezus Christus als Verlosser aan moeten roepen. Onze afstamming maakt niets uit, of wij nu Jood of  heiden zijn van geboorte, we kunnen alleen behouden worden door het bloed van onze Redder, de Here Jezus Christus:

“Dit is een getrouw woord en ik wil, dat gij op dit punt een krachtig getuigenis geeft, opdat zij, die hun vertrouwen op God gebouwd hebben, ervoor zorgen vooraan te staan in goede werken. Die zijn schoon en voor de mensen nuttig; Maar dwaze vragen, geslachtsregisters, twist, en strijd over de wet moet gij ontwijken, want dat is nutteloos en doelloos. Een mens, die scheuring maakt, moet gij, na hem een en andermaal terechtgewezen te hebben, afwijzen; Gij weet immers, dat zo iemand het spoor geheel bijster is, en dat hij zondigt, terwijl hij zichzelf veroordeelt.” 
Titus 3:8-12