Evangelie

Ere zij God.

We vinden deze woorden in Lucas 2:14. Binnenkort vieren we weer het kerstfeest. We zullen van ganser harte en uit volle borst weer het prachtige lied: “ Ere zij God” zingen. En terecht, Hij is onze dank er eer meer dan waard!

We hebben zoveel aan Hem te danken, dat het goed is om Hem dagelijks te eren in ons leven, zoals het verwoord staat in Romeinen 12:1 “ dat gij uw lichamen stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer: dit is uw redelijke eredienst”

In dit artikel willen we stilstaan bij het eren of verheerlijken van God. Deze maand gedenken we als christenen, dat de Here Jezus op aarde is geboren, zo’n 2000 jaar geleden. Hij werd geboren, niet om te leven zoals wij, maar om te sterven. Het sterven voor u en mij was het uiteindelijke doel van Zijn komst. Het is prachtig om te lezen, dat de engel Zijn geboorte aankondigde bij de herders in het veld met de juichkreet: “U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus de Here”. De Heiland, de Messias waar zo vaak over was geprofeteerd en waar men zolang naar had uitgezien was geboren!  En voor wie was Hij geboren? “ U is heden de Heiland geboren”, Hij kwam voor u en mij. Hij kwam om ons terug te brengen tot God de Vader, van Wie we zover waren afgewaald. Hij kwam om onze zondeschuld op Zich te nemen, terwijl Hijzelf volkomen onschuldig was. Om ons te kunnen verlossen moest Hij ontzettend veel lijden. Het begon al in Bethlehem, waar geen plaats in de herberg was voor hen: Jozef, Maria en de Here Jezus. Hij was niet welkom! Zijn slaapplaats was een ruw houten kribbe i.p.v. een koninklijke wieg. Wat een lijden was het voor Hem, de Volmaakte, om te leven in een wereld, die niet meer “zeer goed was”. We kunnen onmogelijk beseffen wat het voor Hem betekend moet hebben, terwijl Hij de bron van liefde is, om te worden verworpen door de mensen. Te worden uitgescholden, bespot, gelasterd, bespuugd, geslagen en uiteindelijk op de meest afschuwelijke manier te worden gedood aan een kruis. Toch wilde Hij vrijwillig deze weg gaan en deze drinkbeker drinken tot de laatste druppel. Hij deed dit voor u en mij. Laten we God dagelijks eren en danken voor Zijn onuitsprekelijke gave, de Here Jezus Christus.

Er is nog een andere reden waarom we “Ere zij God” zingen. Dat is een reden waar niet zo vaak over wordt gesproken of geschreven. Het is goed om als christen God dagelijks groot te maken en te eren voor Wie Hij is en voor wat Hij heeft gedaan. Maar God is door de Here Jezus op een nog veel grotere wijze geëerd. Joh. 17:4  “Ik heb U verheerlijkt op de aarde, door het werk te voleindigen dat Gij Mij te doen gegeven hebt”. (Het woord verheerlijkt uit dit vers en het woord ere zijn in het Grieks nauw verwant). Het is goed om hier ook aan te denken als we het “Ere zij God zingen”.  We zien dit gedurende Zijn hele leven. In alle facetten van Zijn leven, van de kribbe naar het kruis, was Hij God volkomen toegewijd en gehoorzaam. Het was Zijn intense verlangen “de wil te doen desgenen, die Mij gezonden heeft, en zijn werk te volbrengen”. Hij was het die zei: “niet mijn wil, maar Uw wil geschiede!”. Het was de Here Jezus Die leefde zonder ook maar één keer te zondigen. Hij was altijd in gemeenschap met Zijn Vader. Hij was het, die Zijn leven niet heeft liefgehad, maar Zichzelf ontledigd (vernietigd, Staten vertaling) heeft. Alles maar dan ook alles heeft Hij gegeven om Zijn Vader te verheerlijken.

Ere zij God. We vinden de twee aspecten zoals hierboven beschreven op meerdere plaatsen in Gods Woord, maar dan niet in de volgorde zoals ik het heb opgeschreven, maar juist in de omgekeerde volgorde. In het al aangehaalde gedeelte uit Johannes 17 komen we dit bijvoorbeeld tegen. In dit gebed waarin we als het ware een blik krijgen in een gesprek tussen de Vader en de Zoon, zien we dat de Here Jezus als eerste zegt : “ Ik heb U verheerlijkt op aarde” en daarna in vs. 6 “ Ik heb Uw naam geopenbaard aan de mensen.”. Het gedeelte uit Lucas 2:14 “ere zij God in de hoge”, gaat ook pas daarna verder met “vrede op aarde bij mensen des welbehagens”. Ook in het ot komen we deze volgorde tegen. We zien het bij de eerste hoofdstukken uit Leviticus. Hoofdstuk 1 begint met het brandoffer, daarna volgen het spijsoffer, het vrede-offer, het zondoffer en het schuldoffer. Dit is de volgorde, zoals de Heer Mozes het heeft laten optekenen in Zijn Woord. Wij zouden waarschijnlijk een andere volgorde gekozen hebben, ik denk dat ik het zondoffer als eerste zou hebben gekozen! De verschillende offers zijn allemaal typen of beelden van het volmaakte offer van de Here Jezus. Elk offer laat het licht vallen op een ander aspect van Zijn kruisdood. Het eerste offer, het brandoffer was een vrijwillig offer, het had eigenlijk niets met zonde en schuld te maken. Alles van het brandoffer moest worden verbrand. Het was een vuuroffer “ tot een lieflijke reuk voor de HERE”. Dit brandoffer spreekt van Christus, als de Volbrenger van Gods wil. Hij kwam vrijwillig naar deze aarde, Hij gaf Zichzelf volkomen, Zijn offer was een welriekende reuk voor God. Door het brandoffer werd God geëerd en grootgemaakt, zo heeft Christus Hem door Zijn leven, lijden en sterven op een unieke wijze God verheerlijkt en geëerd.

Door de ongehoorzaamheid van Adam & Eva en ons allemaal zijn we van Hem afgeweken en hebben we God onteerd en gesmaad. De mens wilde onafhankelijk van God zijn, dát is ten diepste  onze zonde. Alle smaad en oneer die wij God hebben aangedaan door onze onafhankelijkheid heeft Christus weggedaan, door Zijn volmaakte offer op het kruis van Golgotha. De Here Jezus heeft in Zijn leven op aarde volkomen afhankelijk geleefd en is in alles geheel gehoorzaam geweest aan God, daarom heeft God Hem ook uitermate verhoogd.
Als het offer van Christus voor ons al zo kostbaar is, dan is het goed om te beseffen hoe kostbaar het voor God moet zijn. Wij kunnen God niet beter eren, dan wanneer Zijn Zoon in ons leven zichtbaar wordt.

Als we straks tijdens het kerstfeest dat  mooie lied weer samen zingen laten we dan denken aan Hem die gedurende Zijn leven, lijden en sterven, God op een volkomen manier heeft geëerd en Hem eren, doordat Hij gestalte krijgt in ons leven.