Evangelie

Ik heb geleerd genoegen te nemen met de omstandigheden

Deze uitspraak is van de apostel Paulus. Het is niet zomaar een uitspraak, het is een opmerking van iemand die heel veel moeilijkheden in zijn leven heeft meegemaakt en die tot deze conclusie is gekomen. Het leven van Paulus was bepaald niet gemakkelijk geweest: hij heeft meerdere malen moeten vluchten, is diverse keren gevangen genomen, er waren moordaanslagen op zijn leven, hij heeft stokslagen gekregen, een menigte was tegen zowel hem als zijn medereizigers te hoop gelopen. In Filippi zat hij vastgeklonken in een blok en hij had dagen lang op zee doorgebracht in een zware storm, uiteindelijk is hij met het schip gestrand op het eiland Malta. Naast alle fysieke ellende en nood was hij intens bezorgd over het leven van de christenen in de diverse gemeenten. (Zie o.a. 2 Cor. 13:23 e.v.). Het is op zijn minst opmerkelijk wanneer iemand na zulke ervaringen zegt dat hij ’geleerd heeft met alle omstandigheden genoegen te nemen’.

Het was niet van de ene op de andere dag dat Paulus dit kon zeggen, hij stelt dat hij het geleerd heeft, via een weg van vallen en opstaan, maar als hij terugkijkt op zijn leven komt hij tot deze conclusie. Zijn ervaring is geweest, dat de Here in alle problemen en moeilijkheden nabij was en dát heeft zijn vertrouwen op God doen toenemen.

Het leven van Paulus is een voorbeeld voor ons. Ieder mens krijgt met moeilijkheden te maken. Dat kunnen fysieke en/of psychische problemen zijn, zorgen in relaties, werk etc. Wij moeten, evenals Paulus, proberen te leren wat God ons wil duidelijk maken in en door de moeilijkheden. Paulus heeft dankzij zijn ervaringen geleerd dat de Here betrouwbaar is. Hij zegt dan ook: ’ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft’ en weest in geen ding bezorgd, (want), de Heer is nabij’. De levensschool met alle ups en downs heeft Paulus gevormd. Hij heeft zijn lessen op de school van God geleerd. Gaandeweg heeft hij begrepen, dat hij niet op zichzelf, maar op de Here moest vertrouwen. Zijn vrede en rust werden niet door de omstandigheden bepaald, maar door de aanwezigheid van de levende God in elke situatie van zijn leven.

Psalm 32:8 ’ik leer en onderwijs u aangaande de weg die gij gaan zult’. De Heer wil ons elke dag leren op Hem te vertrouwen, mits wij Zijn lessen goed ter harte nemen. Eigenlijk staan er maar twee soorten lessen op het ’programma’: leren en afleren. Leren, dat wil zeggen steeds weer op Hem vertrouwen, ongeacht de omstandigheden het van Hem verwachten. Afleren is precies het tegenovergestelde, we moeten leren het niet van onszelf te verwachten. We moeten diep doordrongen raken van het feit dat we niets zonder Hem kunnen. ’Komt tot Mij …. en leert van Mij allen die vermoeid en belast zijt’. We moeten niet onze lasten proberen te verlichten, nee we moeten ze bij Hem brengen. Hij zal ons helpen met het dragen van de lasten. (Matth. 11:28: e.v.)

Wij willen vaak de omstandigheden veranderen, minder pijn, verdriet, problemen, zorgen etc. Gods doel is niet primair het veranderen van de omstandigheden, maar het veranderen van onszelf met als gevolg een dieper vertrouwen in Hem. Dat de school van God levenslang duurt en vaak erg moeilijk is zien we de hele Schrift door en met name in het leven van de gelovigen in Hebreen 11:37 ’Zij zijn gestenigd, op zware proef gesteld, doormidden gezaagd, met het zwaard vermoord; zij hebben rondgezworven in schapenvachten en geitenvellen, onder ontbering, verdrukking en mishandeling’. Gelovigen krijgen dikwijls te maken met verdrukking, zoals Jozef, die door zijn broers verkocht jaren lang onschuldig in de gevangenis zat. De Here tuchtigt Zijn kinderen. Tuchtigen doet pijn, evenals het snoeien door de Landman. De pijn en moeite zijn nodig om vrucht voort te brengen. De vreedzame vrucht der gerechtigheid, Heb. 12:11.

Als we aan de Here Jezus denken in de hof van Gethsemane zien we Hem in gebed. Hij vraagt of God de drinkbeker van het lijden wil wegnemen, maar Hij zegt er bij niet Mijn wil, maar Uw wil geschiedde. Het was Gods wil dat Hij deze lijdensbeker tot de laatste druppel zou leegdrinken. Toen de soldaten Hem gevangen namen liet Hij dit gewillig toe. Hij ging gehoorzaam de weg naar het kruis, terwijl Hij macht had onmiddellijk een einde te maken aan Zijn lijden. Toch deed Hij dit niet. Hij heeft op een volmaakte wijze op God vertrouwd, hoe moeilijk de omstandigheden ook waren. Hij is de Voleinder van het geloof en onze overste Leidsman.

Ik las onlangs het volgende: de enige overlevende van een schipbreuk spoelde aan op een klein, onbewoond eiland. Hij bad vurig tot God om redding, en iedere dag speurde hij de horizon af op zoek naar hulp, maar er was niemand te bekennen. Tenslotte raakte hij uitgeput, maar hij slaagde er nog in een hutje te maken van aangespoeld hout, als bescherming tegen slecht weer en om zijn weinige bezittingen te bewaren.

Toen hij op een dag weer wat voedsel bijeenverzameld had op het eiland, kwam hij thuis en stond zijn hutje in brand. De rook steeg op tot in de hemel. Nu was hij alles kwijt. Gebroken van verdriet en boosheid riep hij uit: ‘God, hoe kon U me dit aandoen!’ De volgende dag werd hij wakker van het geluid van een schip dat het eiland naderde. Het kwam hem redden! ‘Hoe wisten jullie dat ik hier was?’ riep hij uit. ‘We hebben je rooksignaal gezien,’ was het antwoord.

Een mens raakt gauw ontmoedigd als het niet goed gaat. Maar we hoeven de moed niet te verliezen, want God is in ons leven aan het werk, zelfs te midden van lijden en pijn. Denk er maar eens over na. Als de volgende keer uw of jouw hutje weer afbrandt: misschien is het een rooksignaal waardoor Gods genade dichter bij u of jou wordt gebracht!