Evangelie

Manasse en Efraïm (deel 2)

De geschiedenis van Jozef is in type de geschiedenis van de Here Jezus. Het laatste gedeelte van Genesis laat eerst de vernedering van Jozef zien en vervolgens zijn verhoging tot tweede man in Egypte. Dit wijst duidelijk naar de Here Jezus Christus, die Zichzelf heeft vernederd en door God uitermate is verhoogd. De namen Manasse (Jozef in zijn vernedering) en Efraïm (Jozef in zijn verhoging) spreken hiervan.

Manasse was de eerstgeborene. Jozef kijkt bij het geven van de naam aan zijn eerstgeboren zoon a.h.w. terug op zijn leven en dan met name de periode waarin hij werd verkocht, bij Potifar werkte en jarenlang onschuldig in de gevangenis verbleef. Efraïm betekent: “ik zal dubbel vruchtbaar zijn”. Bij Efraïm keek hij daarentegen naar de zegen die God hem daarna geschonken had. God heeft Jozef, na zijn lijdensweg, immers geweldig gezegend. Jozef kwam uit de diepste diepte en werd verhoogd tot bijna het hoogste niveau, nl. onderkoning in Egypte. Zowel in de periode van lijden als in de tijd van voorspoed geeft Jozef God de eer. De Here heeft hem zijn ellende doen vergeten (Manasse) en de Here heeft hem vruchtbaar gemaakt (Efraïm). Hij voegt er aan toe: “in het land mijner ellende”. Uit deze toevoeging spreekt duidelijk dat Jozef zwaar geleden heeft onder alles wat hem is overkomen. Het vers spreekt er ook van dat God in de moeilijkheden met hem was. Vgl. 2 Cor. 7:4 “Groot is mijn vrijmoedigheid tegenover u, en groot ook mijn roemen over u; ik ben vervuld van die troost, overstelpt van die blijdschap in al onze druk”.

God wil ons leven vruchtbaar maken, zodat Hij wordt verheerlijkt. Hij wil ons, evenals Jozef, zegenen. Om dat doel te bereiken gaat Hij een heel persoonlijke weg met iedere gelovige. Er zijn vele voorbeelden van gelovigen in de bijbel die een zware weg zijn gegaan. Job heeft veel geleden, maar bleef vertrouwen op de Here. Zijn reactie op het lijden was: “maar hij (Job) zeide tot haar: Zoals een zottin spreekt, spreekt ook gij; zouden wij het goede van God aannemen en het kwade niet? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet”, Job 2:10. Job doorleefde zijn moeilijkheden met God en werd uiteindelijk geweldig gezegend. Het heeft hem veel strijd gekost! De apostel Paulus kan getuigen van veel lijden, 2 Cor.11:23 e.v. en 2 Cor 1:5 “Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel”. Ook Paulus getuigde van lijden én van overvloedige vertroosting.

In ons leven zal het niet anders zijn. Zonder moeilijkheden en zorgen hebben we allemaal de neiging onafhankelijk van God te leven. Als het goed gaat, hebben we God niet nodig, denken we. God gebruikt dan in Zijn liefde moeilijkheden om ons naar Hemzelf terug te brengen. Ik heb meerdere malen horen vertellen dat in de oorlog de kerken vol zaten. Een spreekwoord zegt: “nood leert bidden”, zonder nood is er minder of geen gebed tot God. Moeilijkheden drijven ons naar God uit, zodat we Hem beter leren kennen en meer op Hem gaan vertrouwen.

Jozef heeft de periode van vernedering aan den lijve ervaren en God heeft het in zijn leven gebruikt om hem te vormen tot een standvastige gelovige man. God heeft hem na zijn moeilijkheden, waar hij op een geestelijke wijze mee omging, gezegend en vruchtbaar gemaakt. Ook in ons leven kan Hij juist door de problemen vrucht openbaren, maar het zal vaak (veel) pijn kosten voordat deze vrucht openbaar komt. De tarwekorrel moet namelijk (dagelijks) sterven, voordat hij vrucht voortbrengt.

We zien ditzelfde principe ook bij Israël. Eerst verdrukking en daarna vrucht. In de nabije toekomst zal Israël door de grote verdrukking gaan. Het resultaat daarvan zal zijn dat een deel van het volk gaat zien “Wie zij hebben doorstoken” waarna zij door God op een geweldige wijze worden gezegend.

Verder komen we het principe tegen bij de discipelen, Handelingen 11:19 “Zij dan, die verstrooid werden door de verdrukking, welke in verband met Stefanus plaats vond, trokken verder tot Fenicie, Cyprus en Antiochie toe, zonder tot iemand het woord te spreken dan alleen tot de Joden”. Juist door alle moeilijkheden werd het evangelie in de hele wereld verspreid en werden vele mensen voor eeuwig behouden. Wat een zegen dankzij deze verdrukking!

Manasse en Efraïm, verdrukking en zegen, zon en regen, ze horen bij elkaar. Jozef is voor ons een voorbeeld. Hij is blijven vertrouwen op God in zijn vernedering en God heeft hem al zijn moeite doen vergeten, ja alles wat hem overkwam past zelfs het plan van God, (Gen. 45:8). Wat een machtige God we hebben blijkt als we deze twee namen overdenken. Een God die een heel persoonlijk plan heeft met ons leven en die echt elke (moeilijke) situatie om wil zetten om ons dichter bij Hemzelf te brengen, zodat Hij ons kan zegenen én leren dat Hij zo intens goed voor ons is!