Evangelie

Galaten 4:4  ’Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet,om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen’.

Met Kerst gaan onze gedachten terug naar het moment dat de volheid des tijds gekomen was, of zoals in het Boek staat ’de juiste tijd gekomen was, de tijd die God daarvoor had bepaald’. Dit was het moment dat voorspeld was door de profeten in het OT. God had vóór die tijd vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken in de profeten, maar toen de volheid van de tijd aanbrak werd het Woord vlees en sprak God door Zijn geliefde Zoon toen Hij als Kind geboren werd, Mens werd.

De maagd was zwanger geworden en nu was het moment aangebroken dat de Zoon van God geboren werd als een Lam in de stal van Bethlehem. Het was de liefde van de Vader voor een wereld in nood die Hem deed besluiten Zijn Zoon te zenden. Het was dezelfde liefde van de Zoon waardoor Hij bereid was te gaan om Zijn taak op Zich te nemen. Dit was de ’Agape’ liefde, de liefde die zich volkomen richtte op de ander, op ons! Het is de liefde die zichzelf niet zoekt, de onvoorwaardelijke liefde, kortom de liefde zoals in 1 Cor. 13 beschreven wordt.

De geboorte van deze Zoon was uniek omdat Hij geboren werd uit een maagd en omdat Hij de Zoon van God was, maar ook uniek omdat Hij als enige Mens niet geboren werd om te leven, maar met als doel te sterven.

Kort na Zijn geboorte kwamen de herders naar de stal om Hem te aanbidden en loofden en prezen God. Ze waren verheugd omdat ze Hem gezien hadden van wie de engel des Heren gezegd had ’U is heden de Heiland geboren’. Zij geloofden het Woord van God en begrepen dat vervuld was wat honderden jaren tevoren in Micha 5:1 was geprofeteerd. Zij geloofden dat Hij de Heiland was (Grieks: Soter = Redder, Bevrijder) waar de profeten over hadden geprofeteerd.

Er kwamen ook wijzen uit het Oosten, zij brachten Hem hulde en gaven Hem kostbare geschenken. God had tot hen gesproken door middel van een ster en hen geopenbaard dat de Koning der Joden was geboren. Ook deze mannen waren verblijd, omdat ze vooruit keken naar het tijdstip dat dit Kind eenmaal koning zou zijn van het Joodse volk.

Toen Jozef en Maria naar de tempel in Jeruzalem gingen om Hem aan de Here voor te stellen, volgens de wet van Mozes, ontmoetten zij Simeon en Hanna. Ook deze ontmoeting leidde tot blijdschap. Aan Simeon had God gezegd dat hij het Heil zou zien had dat God bereid had voor het aangezicht van alle volken. Dit Kind zou een licht tot openbaring voor de heidenen en tot heerlijkheid voor het volk Israel zijn.

Ook de oude Hanna, die God onafgebroken diende in de tempel, loofde God toen ze een ontmoeting had met de Here. Ook zij zag vooruit naar de reden van Zijn komst. Zij sprak over Hem tot allen die voor Jeruzalem verlossing verwachtten.

En u en ik, als wij in gedachten naar Bethlehem gaan verblijdt ons dat? Beseffen ook wij waarom Gods Zoon naar de aarde is gekomen? Raakt het ons heel persoonlijk dat Hij de heerlijkheid heeft verlaten, de gestalte van een mens, een dienstknecht heeft aangenomen om op deze wijze als de tweede Mens, de Mens zoals God het oorspronkelijk bedoeld had, op een volmaakte wijze te leven naar Gods Woord om uiteindelijk in onze plaats gehangen te worden aan het kruis van Golgotha waar Hij ónze zonden op Zich heeft genomen en waar Hij ónze straf gedragen heeft? Worden wij evenals de genoemde gelovigen verblijd en gaan wij God loven omdat Hij zijn Zoon gezonden heeft?

Al was Christus duizendmaal in de stal van Bethlehem geboren, maar niet één keer in uw hart, dan zou u tóch verloren gaan.

Matth 11:29 ’Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven’.