Evangelie

Vrede, shalom.

Bij het woord vrede, zal iedereen zijn eigen gedachten hebben. Volgens het woordenboek is vrede: “een toestand waarin niet gevochten” of  “een toestand van rust, goede verstandhouding”. Indertijd waren er in Nederland vredesactivisten actief, zij streefden op hun manier naar vrede. Ik heb het altijd vreemd gevonden, dat de vredesactivist Kees Koning straaljagers van de luchtmacht met een grote moker te lijf ging en in elkaar sloeg. Dat hij tegen oorlog was kon ik begrijpen maar dat je dan als vredesactivist deze werkwijze koos daar had ik mijn vraagtekens bij.

In de Bijbel komt het woord vrede regelmatig voor. In de betekenissen zoals hierboven verwoord, maar ook in andere betekenissen.

“Wij dan, gerechtvaardigd (d.w.z. op voldoende grond berustend) uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus”, Rom. 5:1. Bijbelse vrede wil in de eerste plaats zeggen dat, als we geloven, onze relatie met God hersteld is. Onze zonden zijn  vergeven, we zijn kinderen van de Vader geworden door (het offer van) de Here Jezus Christus. De scheiding welke door onze zonden tussen God en ons is gekomen is teniet gedaan door Christus’ offer. Deze tekst uit Rom. 5:1 zou iedereen uit zijn of haar hoofd moeten kennen. Wij hebben vrede met God. Dat betekent niet dat we misschien vrede hebben of in de toekomst vrede met God zullen krijgen, nee nu al mogen we zeker weten, op grond van Gods Woord, dat er vrede is tussen God en ons. We hoeven niet te twijfelen aan ons behoud, we zijn gered, dankzij het offer van Christus. “wie de Zoon heeft, heeft het leven”. In deze tekst zien we precies dezelfde stelligheid in het Woord van God. Er zijn er vele andere teksten die duidelijk maken dat de kloof tussen God en ons is overbrugd op Golgotha. Twijfel aan deze teksten belemmert onze geloofsgroei. Hoe kunnen we groeien, als we niet geloven dat het Fundament waarop we staan goed is?  Toen indertijd het volk Israël in Egypte schuilde achter het bloed van het geslachte lam zullen de mensen verschillend hebben gereageerd. Er zullen mensen met volle vrede in hun hart het voorbijgaan van de engel van het verderf hebben afgewacht en er zullen mensen zijn geweest die in de “piepzak” zaten of de engel wel zou passeren zonder hun eerstgeborene te doden. Het heerlijke is dat hun gevoel niet bepalend was voor het voorbijgaan van de engel, maar het Woord van God dát was bepalend! Precies hetzelfde geldt voor de genoemde teksten uit de Bijbel. We voelen misschien niet dat we gered zijn, maar het Woord zegt het wel. Laten we dat geloven, aannemen!

Fil. 4:7 “En de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus”. Ook in dit vers wordt over vrede gesproken. In het vers uit Rom.5 gaat het met name over vrede als gevolg van het herstel van onze relatie met God. In Rom. 5 is sprake van de vrede met God. Het geeft de zekerheid dat het goed is tussen God en ons. In het vers uit Fil. 4 heeft vrede meer de betekenis van vrede die ons blijdschap, rust en voldoening schenkt. In dit vers gaat het over de vrede van God. Het is een vrede die we kunnen ervaren als we ons in Hem verblijden en dagelijks met Hem leven. Dan zal deze vrede, die alle verstand te boven gaat, ons vullen. Het is het besef en de ervaring te mogen schuilen bij de Allerhoogste. Deze vrede is totaal anders dan de afwezigheid van oorlog en een toestand van rust of goede verstandhouding. Deze vrede gaat véél verder: Joh. 14:27 “Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u”. Deze vrede is onafhankelijk van omstandigheden en afhankelijk van de aanwezigheid van God in ons leven. Het is een vrede die onze harten en gedachten zal bewaren. Als onze relatie met Hem goed is, zullen we niet geneigd zijn onze eigen begeertes te volgen, maar zullen we op Hem vertrouwen.

Zowel de Vader, de Zoon als de Heilige Geest zijn betrokken bij deze vrede. Het is een vrede, die ons geschonken wordt door de God  (de Vader d.w.z. de Bron) van de vrede, zie  Ro 15:13  “De God nu der hope vervulle u met louter vreugde en vrede in uw geloof, om overvloedig te zijn in de hoop, door de kracht des Heiligen Geestes”. ( Zie ook de aanhef van veel brieven). Het wordt ons geschonken door de Zoon, de ”Vredevorst”,  (Jes. 9:5, Jes. 53:5, Coll. 1:20) En zie Gal. 5:22 voor de Heilige Geest: “Maar de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing”. (Zie Rom. 8:6).

Deze vrede is ook gebaseerd op onze houding t.o.v. God en Zijn Woord, zie Ps 119:165  “Zij, die uw wet liefhebben, hebben grote vrede, er is voor hen geen struikelblok”.

Als wij vrede met God hebben in ons leven en als wij de vrede van God ervaren in ons leven dan moet dit zijn praktische uitwerking in ons leven krijgen: Rom. 12:18  “Houdt zo mogelijk, voor zover het van u afhangt, vrede met alle mensen”. Het kan niet zo zijn dat we als christenen met mensen in onmin leven en ruzie hebben als we zelf de vrede van God hebben ervaren. Problemen met anderen kunnen en zullen er zijn, maar aan ons is de uitdaging om hier op een geestelijke wijze mee om te gaan. Wij horen vrede met alle mensen te houden, dat wil zeggen dat we ons daarvoor inzetten. Zie Rom. 14:19 “Zo laten wij dan najagen hetgeen de vrede en de onderlinge opbouwing bevordert” . Hier wordt gesproken over het najagen van vrede, dat kost inspanning!

Dat vrede voor christenen belangrijk is blijkt wel uit het feit dat in nagenoeg alle brieven van de verschillende apostelen (Paulus, Petrus, Jacobus, Judas en Johannes) geschreven wordt, vaak al in de aanhef, over genade en vrede. Het is telkens de wens van de apostelen dat de gelovigen deze vrede zullen ervaren. Bovendien wenst de Here Jezus Zelf, met name in het evangelie van Johannes de discipelen Zijn vrede toe.

Vrede is iets waar alle mensen in meer of mindere mate naar verlangen. Dit komt, omdat iemand die God niet kent geen echte vrede heeft in zijn of haar hart. Jes. 57:21 “De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede” (zie Jes. 48:22). Iemand heeft eens gezegd dat ieder mens wordt geboren met een “gat” in zijn of haar hart, dit gat veroorzaakt onrust en gebrek aan vrede. Hoe zou iemand, die geen relatie heeft met Zijn Schepper echte vrede kennen?

Veel mensen zien op tegen de dood, ze hebben geen rust, geen vrede om heen te gaan. Hierin wil de Here voorzien, zoals Hij voorzag in het leven van Abram: Gen. 15:15  “Maar gij zult in vrede tot uw vaderen gaan”. We vinden ditzelfde terug in het NT bij Simeon: Luk.  2:29 “Nu laat Gij, Here, uw dienstknecht gaan in vrede, naar uw woord”.  De stervensrust die Simeon kreeg was gebaseerd op zijn ontmoeting met de Here Jezus. Toen hij Hem had gezien sprak hij de woorden uit het geciteerde vers. De apostel Paulus zag uit naar de dag dat hij zou sterven en met Christus zou zijn: “ik verlang heen te gaan en met Christus te zijn, want dit is verreweg het beste”. Ik weet niet hoe het mij zal vergaan als ik vlak voor mijn dood sta, maar ik hoop en bid dat ik op dat moment zal zien op Hem, Die onze vrede is, Ef. 2:14.