Evangelie

Nederbuigende goedheid   

In dit artikel willen we nadenken over een aantal  gedeeltes uit Gods Woord waarin de Here Jezus Christus Zich letterlijk neerbuigt om anderen te helpen. Het is goed om bij het lezen te bedenken dat Hij die Zich neerboog de Allerhoogste en de Almachtige was, de Schepper van hemel en aarde!  Voor  Hem was niets te veel, in die zin dat Hij bereid was de aller nederigste weg te gaan. Te gaan voor u, jou en mij! De verschillende teksten laten op verschillende manieren iets zien van de aard, omvang, grootheid  en nederbuigende goedheid van Zijn leven hier op aarde, van Hem de Koning der koningen en Here der Heren.

Het eerste gedeelte vinden we in Johannes 8 vers 1/11, het gaat over de vrouw die op heterdaad op overspel is betrapt, waar staat “Jezus bukte neder en schreef met de vinger op de grond”.

Het is een  bekende geschiedenis met een ongekende diepgang. De Schriftgeleerden en de Farizeeën dachten in hun recht te staan, de wet van Mozes  verbood overspel  immers. De reactie van de Here Jezus is totaal anders dan ze hadden verwacht. Hij bukte zich tot ze Hem bleven vragen hoe dit in deze specifieke situatie met deze vrouw zat, toen richtte Hij zich op en zei:  “Wie van u zonder zonde is werpe het eerste een steen naar haar”, toen bukte Hij weer.  Iedereen vertrok,  te beginnen bij de oudste. Hoe staat dit in ons leven zijn wij snel tot oordelen geneigd of hebben wij de genade van de Here leren kennen? Ons is alles vergeven, durven wij nog een steen op te pakken om  naar die ander te werpen?  Hij was vol vergeving en liefde, maar hield ook vast aan  de waarheid  “Ga heen , zondig van nu af niet meer!” . De vrouw had gezondigd, zwaar gezondigd, toch vergeeft Hij, wat een liefde, wat een genade. Zijn vergeving gold haar en ook voor ons geldt dat Hij ons alles wil vergeven, zelfs onze “ergste” zonde. Gal. 6:1 “Broeders(/zusters), zelfs indien iemand op een overtreding betrapt wordt, helpt gij, die geestelijk zijt, hem terecht in een geest van zachtmoedigheid, ziende op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen”.

Een andere keer zien we Hem bukken  om de voeten van Zijn discipelen te wassen in Johannes 13:1/20.

Wat een tafereel! De Here Jezus  was alleen met Zijn discipelen, Zijn leerlingen.  Tijdens de maaltijd stond Hij, de Here der Heren op  legde Zijn klederen af nam een linnen doek en omgorde Zich daarmee. Vervolgens ging Hij de voeten wassen van Zijn discipelen. Wat een les bevat dit voor ons! Zijn wij, ben ik, bereid nederig te zijn? Ben ik bereid te dienen, anderen de voeten te wassen? Ben ik bereid stoelen op te ruimen, de afwas te doen, tafels klaar te zetten of id.? Een hele praktische vraag. Hij deed dit  als een voorbeeld voor ons: “nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort ook gij elkander de voeten te wassen; want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook gij doet, gelijk Ik u gedaan heb”. Hij bukte Zich om Zijn discipelen de voeten te wassen, zijn wij nog bereid om ons te bukken voor onze broeders en zusters en de andere mensen om ons heen? Zijn we bereid onze tijd aan Hem te geven, zodat Hij ons kan gebruiken?  

Een derde Schriftplaats waar Hij Zich boog vinden we in Marcus 10: 16  En Hij omarmde ze en hun de handen opleggende, zegende Hij ze.

Opnieuw een bekend Bijbelgedeelte, er werden kinderen naar Hem gebracht opdat Hij ze zou aanraken, maar de discipelen (!) bestraften hen die de kinderen brachten. De Here Jezus werd boos, nam het hen kwalijk en zei: “Laat de kinderen tot Mij komen..... en Hij omarmde ze (en bukte zich, het woord voor kinderen duidt aan dat het kleine kinderen zijn) en zegende ze. Wij kunnen ook een verhindering zijn voor kinderen, misschien wel onze eigen kinderen, om tot Hem te komen. Dat is geen goede zaak. Hij houdt van kinderen en wij moeten ze nooit verhinderen tot Hem te komen. Het kan zijn dat wij graag willen dat onze kinderen zich gedragen zoals wij willen: Op tijd in de kerk,  keurig gekleed etc. maar is dit echt in het belang van het kind? Of is het meer ons eigen belang, omdat we bang zijn wat anderen denken over onze kinderen. Kan en mag een kind opgroeien en zichzelf zijn, zichzelf ontplooien. We moeten onze kinderen opvoeden naar de eis van zijn/haar weg (Spr. 22:6). Het is aan ons dagelijks echte voorbeelden te zijn die wijzen naar ons grote Voorbeeld de Here Jezus Christus.

Matth. 14:31  Terstond stak Jezus hem de hand toe en greep hem

Als we ons de discipelen en de Here Jezus voorstellen in hun bootje op het meer tijdens de storm, dan kunnen we ons voorstellen dat Hij voorover bukte om de hand van Petrus , die begon te zinken, te pakken. Petrus die zag op de omstandigheden (de wind) i.p.v. op de Here.  Dit is ook voor ons een herkenbare situatie. Ieder mens krijgt te maken met moeilijke situaties en dan komt het er op aan. Is ons geloof  echt, stellen we ons vertrouwen op Hem of zien we op de situatie waarin we verkeren en spoelt de vaste grond onder onze voeten weg? We kunnen ook zo kleingelovig zijn, maar gelukkig hebben we een trouwe Heer. Het mooie is dat, ook al zien we op de moeilijkheden, Hij ons tóch niet aan ons lot overlaat. Hij wil ons Zijn hand toesteken en ons helpen, wat een genade en liefde!

Matth. 26:39 ….Hij wierp Zich met het aangezicht ter aarde en bad

We treffen de Here Jezus aan in de hof van Getsemane. Het zijn de zwaarste momenten tijdens Zijn leven op aarde. In een ander gedeelte lezen we dat Hij bloed zweette van de angst en toch  neemt Hij de beslissing God ten koste van alles te gehoorzamen. Hij heeft Zich vol overgave  neergebogen en legt Zijn nood voor Hem neer en zegt daarbij: “niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde”. Wat een gehoorzaamheid, wat een onderwerping, wat een Voorbeeld voor ons. Volharden tot het alleruiterste. Niet toegeven, maar Zijn wil doen ten koste van alles.  Hij was gehoorzaam tot de dood, ja de dood aan het kruis. En u, jij en ik?

Joh. 19:17  en Hij, zelf zijn kruis dragende, ging naar de zogenaamde Schedelplaats, in het Hebreeuws genaamd Golgotha

Dit vers doen denken aan Genesis 22:6, waar we lezen dat Isaac het hout droeg, terwijl Abraham en Isaac op weg waren naar de plaats waar Isaac geofferd zou worden. Als we de Here Jezus voorstellen op weg naar Golgotha zien we Hem in gedachten gebukt lopen met het kruis op Zijn rug. Ik las dat zo’n kruis een kleine 50 kilo gewogen moet hebben.

Hij was onschuldig, Hij heeft geen zonde gekend. Pilatus zei van Hem: “Ik vind geen schuld in Hem”. De mensen hadden geschreeuwd dat Barabbas, de moordenaar, vrij  moest worden gelaten en dat Hij moest worden gekruisigd in plaats van Barabbas.  Barabbas staat symbool voor ieder mens. Zijn naam betekent “Zoon van zijn vader”, we zijn allemaal zonen/dochters van onze vaders, we zijn allemaal schuldig zoals Barabbas schuldig was , we hebben allemaal het oordeel verdiend én we mogen, ook net als Barabbas volkomen vrijuit gaan omdat de Here Jezus in onze plaats de straf heeft gedragen.

Hij ging gebukt onder Zijn eigen kruis op weg naar de heuvel Golgotha. Het was de laatste keer voor Zijn dood dat Hij bukte. Wat een sprekend tafereel als we ons dat proberen voor te stellen. De Heiland die gebukt gaat onder het kruis, Zijn lichaam bebloed van de folteringen, uitgeput en dan het kruis dragen. Vervloekt is een ieder die hangt aan het hout. Hij wilde tot vloek worden, Hij was bereid te bukken door de hemel te verlaten, te vergeven, te dienen, belemmeringen op te heffen, te helpen en ten slotte als climax Zijn eigen kruis te dragen en te gaan naar die heuvel buiten de stadspoort om daar te lijden en te sterven aan het kruis. Wat een overweldigende nederbuigende goedheid!

Ja Zijn liefde zocht mij en Zijn bloed dat kocht mij,

Door (Zijn nederbuigende)  genade ben ‘k een kind van God