Evangelie

Sta op, laat u dopen

De doop, een Bijbelse opdracht. Er zijn meerdere dopen: de doop van Johannes, de proselietendoop , de doop met de Heilige Geest, de doop met vuur. In dit artikel wil ik stilstaan bij de waterdoop, die een direct gevolg hoort te zijn van de doop in Christus’ dood.

De waterdoop symboliseert op een geweldige wijze wat eerder in het hart heeft plaatsgevonden van iemand die zijn/haar zonden heeft beleden én Hem als zijn/haar Verlosser door genade heeft mogen aannemen. Als iemand tot geloof komt, ziet de Bijbel het zo dat hij/zij volkomen één gemaakt  wordt met Christus. God ziet hem/haar dan als mét Christus gestorven én met Christus opgewekt in een totaal nieuw leven.

Met de doop in het water door onderdompeling,  die het beste  kort na de wedergeboorte  kan plaatsvinden, laten we aan andere mensen én de onzichtbare werkelijkheid om ons heen zien, dat we mét Christus zijn gestorven. We gaan als het ware met Hem onder in het (water)graf én komen mét Hem boven. Dit laatste symboliseert ons nieuwe leven dat we hebben gekregen toen we ons bekeerden, dus toen we onze zonden beleden en Hem toelieten in ons leven als onze Heiland. Door onder te gaan in het waterbad laten we ook symbolisch zien dat God ons heeft gereinigd van onze zonden.  (Water en reiniging zijn onlosmakelijk verbonden). Ook deze reiniging  heeft plaatsgevonden op het moment we onze zonden beleden.

In de Bijbel lezen we, vooral in het boek Handelingen,  dat mensen geloofden en zich direct lieten dopen. Zeker in het begin van Handelingen komt dit vaak voor, maar ook bijvoorbeeld bij de kamerling uit Morenland. Hieronder een aantal teksten, waarin  geloven en dopen direct na elkaar plaatsvinden:

·         Handelingen 2:38  En Petrus antwoordde hun: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus,

·         Handelingen 2:41  Zij dan, die zijn woord aanvaardden, lieten zich dopen en op die dag werden ongeveer drieduizend zielen toegevoegd.

·         Handelingen 8:12  Toen zij echter geloof schonken aan Filippus, die het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de naam van Jezus Christus predikte, lieten zij zich dopen, zowel mannen als vrouwen.

·         Handelingen 18:8  En Crispus, de overste der synagoge, kwam tot geloof in de Here met zijn gehele huis, en vele van de Korintiers, die hem hoorden, geloofden en lieten zich dopen.

Tegenwoordig is de (doop)praktijk vaak  anders geworden en dat is jammer! Er zijn een aantal oorzaken/redenen te noemen die regelmatig  terugkeren , die worden aangevoerd door  wedergeboren maar nog niet gedoopte mensen.

Een eerste regelmatig terugkerend argument om (nog) niet gedoopt te worden heeft te maken met de familie of naaste omgeving, zeker als men als kind is gedoopt. Men is bang voor de confrontatie, discussie etc. met de familie. Dit is begrijpelijk maar niet Bijbels.  

Het is ook moeilijk , maar ik ben ervan overtuigd dat het gehoorzamen aan Gods Woord meer vrucht oplevert dan ter wille van de lieve vrede besluiten (nog) niet te laten dopen.  Ik ben me er uit eigen ervaring terdege van bewust dat het heel moeilijk kan zijn om, als de naaste familie er faliekant tegen is, toch over te gaan tot het laten dopen op grond van geloof. Maar ik heb ook ervaren, dat het toch  laten dopen en in afhankelijkheid aan de Heer je weg gaan respect oproept bij de familie, waardoor de relatie weer kan herstellen. Bovendien ,en dat is nog veel belangrijker, zegent God gehoorzaamheid. Natuurlijk kan het ook anders lopen en blijft de familie wel boos, dan zal God liefde, wijsheid etc.  geven als we op Hem vertrouwen.

Natuurlijk moeten we nooit op een boze wijze in discussie gaan, dit levert alleen maar hete hoofden en koude harten op.  In afhankelijkheid aan Hem proberen liefdevol te blijven en door aan te geven dat het geen falen is van ouders, maar dat Gods Woord je er van heeft overtuigd dat dit de Bijbelse weg is. Natuurlijk hebben ouders je met de beste bedoeling laten dopen, dopen op grond van geloof is echter niet iets van ouders, maar een geloofskeuze van jezelf en dat is totaal iets anders.

Ook hoor ik in deze tijd wel zeggen dat men toch gelooft en dat is het belangrijkste, zo wordt dan gezegd. Ook dit is jammer en even on Bijbels als het eerste argument. Het is een argument dat typerend is voor deze tijd, waarin men zelf wel bepaalt wat goed of niet goed is, i.p.v. te buigen voor het Woord van God.

Soms vinden mensen het moeilijk om voor een grote groep mensen te staan en dit weerhoudt hen dan van de beslissing om zich te laten dopen. Dit is begrijpelijk, ga er maar aan staan. Je staat in het midden van de belangstelling in je doopkleed en er wordt dan nog een getuigenis van je verwacht, dat is lastig. Maar toch, ook hier geldt wat is belangrijker Gods Woord of wat jij vindt? Bovendien valt het in de praktijk mee, er zijn vaak meerdere dopelingen, er is vast wel iemand die je gerust stelt. En het gebed vermag veel!

Boven dit artikeltje staat de tekst “sta op, laat u dopen”, dit vers staat in Hand. 22:16 en wordt voorafgegaan door deze woorden “En nu, wat aarzelt gij nog”.  Dat zou ik ook willen  zeggen tegen iedereen die wel door genade wederom geboren is, maar zich nog niet heeft laten dopen.

Waarom geaarzeld?  Gods woord zegt dat geloven en dopen bij elkaar horen! Niet of nog niet laten dopen is ten diepste ongehoorzaamheid aan Gods Woord. En als we bewust ongehoorzaam zijn, dan zondigen we.

We laten dan namelijk blijken Gods Woord niet als richtsnoer voor ons leven te willen laten gelden. Als dat op het punt van de doop zo is, dan is de kans natuurlijk aanwezig dat Zijn Woord ook op andere terreinen niet zo nauw wordt genomen. Dan begeven we ons op een zeer gevaarlijke glijdende schaal.

“Er staat geschreven”, dat is wat de Here Jezus zei en dat is wat Hij liet prevaleren boven alles.  Wat doet u, jij? Waarom geaarzeld, sta op laat je dopen!