Evangelie

Begraven of cremeren?

Onlangs las ik dat in 2004 het aantal crematies in Nederland hoger was dan het aantal begrafenissen. Van oudsher werden mensen, gelovig en ongelovig, begraven maar hier is de afgelopen decennia een grote verandering in gekomen want het aantal mensen dat zich laat cremeren is flink gestegen. Iedereen krijgt in zijn leven te maken met naaste
familieleden of vrienden die overlijden, waardoor de bovenstaande vraag
direct  actueel wordt. Daarom is het goed hier tijdens het leven al over na te denken en te onderzoeken wat Gods Woord hierover zegt.

Om maar direct met de deur in huis te vallen: volgens de Bijbel is het zondig als gelovigen zich laten cremeren. Hieronder een aantal Bijbelse argumenten:

In Genesis 23  lezen we de geschiedenis van Abraham en Sara.
Abraham kocht een graf in een spelonk, omdat hij daar, evenals Sara begraven wilde worden. Abraham dacht tijdens zijn leven na over het feit dat hij begraven wilde worden en waar hij begraven moest worden. Hij liet dit niet aan anderen over, maar regelde dit zelf. Waarom kocht Abraham een stuk land in Israël ?. Dit heeft alles te maken met zijn geloof in de beloften van God. God had Abraham en zijn nageslacht beloofd dat Hij hun dit land (Kanaan) zou geven, daarom wilde Abraham dáár begraven worden en nergens anders. Hetzelfde zien we bij Jozef., Gen. 40:25  e.v. Hij heeft heel nadrukkelijk opdracht gegeven dat zijn beenderen na zijn overlijden in het land Kanaaan begraven moesten worden. Ook hij deed dit omdat hij geloofde in de opstanding van de doden en omdat ook voor hem de belofte van het land gold.

In het OT komen we telkens weer tegen dat mensen werden begraven, koningen werden meestal in Jeruzalem begraven. Ook in het NT was het begraven van mensen de gewoonte, we lezen we over de begrafenis
van Lazarus (Joh. 11) . Ananias en Safira (Hand. 5 ) werden begraven. De Here Jezus sprak over begraven: Mattheüs 8:22 “Maar Jezus zeide tot hem: Volg Mij, en laat de doden hun doden begraven”. Bovendien is de Here Jezus Zelf  nadat Hij was gestorven ook in een graf gelegd. In het OT werd hier al over geprofeteerd. Jes. 53 vers 9.

Telkens weer lezen we over begraven in de Bijbel, zowel in het OT als het NT. Dat neemt niet weg dat er een ook meerdere keren gesproken wordt over het verbranden van lichamen. Hieronder is een aantal  teksten vermeld waar sprake is van verbranding:

• Leviticus 20:14 Een man die een vrouw en ook haar moeder neemt (bloedschande is het) met vuur zal men hem en haarverbranden, opdat er geen bloedschande in uw midden zij.

• Deuteronomium 12:31  Niet alzo zult gij de HERE, uw God, dienen; want al wat de HERE een gruwel is, wat Hij haat, doen zij voor hun goden; zelfs hun zonen en hun dochters verbranden zij voor hun goden met vuur.

• Richteren 14:15 maar op de zevende dag zeiden zij tot de vrouw van Simson: Haal uw man over om ons de oplossing van het raadsel mee te delen; anders zullen wij u en uw familie met vuur verbranden. Hebt gij ons uitgenodigd om ons arm te maken, of niet?

• Jeremia 7:31 en zij hebben de hoogten van Tofet gebouwd, die zich in het dal Ben-hinnom bevinden, om hun zonen en dochters met vuur te verbranden, hetgeen Ik niet geboden heb en wat in mijn hart niet is opgekomen
  

Verder moesten de klederen van een melaatse (onrein) verbrand worden, evenals afgodsbeelden, gewijde stenen etc. Uit deze teksten en vele andere teksten waar over verbranden wordt gesproken spreekt dit van oordeel i.v.m. de toorn van God!

Ook dit oordeel wordt, vanzelfsprekend, bevestigd in het nieuwe testament, zie bijvoorbeeld Lucas 16, waar de rijke man, die wordt geoordeeld om zijn leven en daden, zegt: “”ik lijd pijn in deze vlam”.
Of 2 Thessalonicenzen 1:8” in vlammend vuur, als Hij straf oefent over hen,die God niet kennen en het evangelie van onze Here Jezus niet gehoorzamen.

En dan het eindoordeel over de duivel: Openbaringen 20:10 “en de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in de poel van vuur en zwavel, waar ook het beest en de valse profeet zijn, en zij zullen dag en nacht gepijnigd worden in alle eeuwigheden”.. 

Verder is een zeer belangrijk argument tegen crematie het volgende vers:

1 Cor. 6:19 Of weet gij niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont, die gij van God ontvangen hebt, en dat gij niet van uzelf zijt? 20  Want gij zijt gekocht en betaald.Verheerlijkt dan God met uw lichaam.

Een christen is gekocht en betaald door het kostbare bloed van Christus, een christen en dus ook zijn/haar lichaam is niet van zichzelf, maar van Hem. Hij heeft de zeggenschap over heel ons leven, daarom mogen we geen besluiten nemen die niet overeenkomen  met Zijn Woord!

Misschien zegt u: “ maar het gaat om dode lichamen, niet meer om mensen want die hebben het lichaam verlaten”. Zo ziet de Bijbel dit absoluut niet. Een lijk wordt niet beschouwd als een onpersoonlijk
“ding”. In Joh. 19:42 staat “legden Hem” (de Here Jezus en niet een
lichaam) in een nieuw graf. De Here begroef hem, Gen. 34:6  (Mozes). Abraham begroef Sara, Gen.23:19 etc. Er werd geen “het”, of “iets” begraven  maar een persoon. Geest, ziel en lichaamhoren, Bijbels gezien, bij elkaar.

Overigens is het niet zo dat iemand die is gecremeerd voor eeuwig verloren is. Cremeren is niet naar Gods Woord, onze behoudenis hangt echter af van ons geloof in het zaligmakend  offer van de Here Jezus.

Verder wordt een christen opgeroepen te treden in de voetstappen van zijn/haar Heiland en Heer, dit geldt voor alle aspecten van het leven, dus ook voor het einde. Christus is gestorven, Hij is begraven én opgewekt. Laten ook wij Hem hierin volgen!

Als we sterven en vervolgens worden begraven is dit niet het einde, maar een nieuw begin. Begraven/zaaien is altijd gericht op de toekomst. Verbranden is gericht op vernietigen. Als een boer zijn zaad zaait doet hij dat in de hoop later te kunnen oogsten. Zó moeten we naar het begraven kijken, ons lichaam wordt gezaaid in de verwachting van de oogst!

Wij hebben de sterke verwachting dat ons lichaam door Hem zal worden opgewekt en dat we voor altijd met Hem zullen zijn! Geest, ziel en lichaam zullen worden herenigd en zo zullen we altijd met Hem mogen zijn!