Evangelie

Komt toch naderbij, Gen. 45:4

In dit hoofdstuk ontmoet Jozef, na vele bewogen jaren, zijn broers. De broers die hem haatten en niet vriendelijk tegen hem konden zijn (Gen.37:4), die hem nog meer haatten (37:8), die hem benijdden (37:11), die een aanslag tegen hem hadden beraamd (37: 18), die hem wilden doden (37:19), die hem in de put hadden geworpen en als een slaaf hadden verkocht (37:23 ev.).

Hoe zou Jozef reageren, nu hij zijn broers zag die hem zoveel pijn, onrecht, lijden, verdriet en eenzaamheid hadden aangedaan? Zou hij opdracht geven hen te doden, af te ranselen, gevangen te zetten of terug te sturen zonder voedsel? We hadden het kunnen begrijpen, na zoveel ellende die hem door hen was berokkend!

Maar wat doet Jozef? Hij zegt “Komt toch naderbij”. Hij koos er voor zijn broeders te vergeven wat ze hem hadden aangedaan en toen nodigde hij hen uit dichterbij te komen. Hij had net zo goed kunnen kiezen hen te veroordelen, maar dat deed hij niet. Hij vergaf hen al hun schuld. Jozef kuste hen hartelijk, huilde tranen van blijdschap en omhelsde zijn broers.

Maar dat was nog niet alles. Jozef vergaf zijn broers op een koninklijke, royale wijze en daarmee opende hij zijn hart voor hen. Hij wilde graag dat zijn broers en zijn vader dicht bij hem zouden zijn (45:10), hij wilde voor hen zorgen (45:11), hij gaf hen zelfs het beste deel van het land Egypte (45:20).

Wat een schitterende reactie is dit van Jozef en hoe leerzaam is deze geschiedenis voor ons!

Ook wij hebben te maken met mensen die ons minder of meer of soms heel veel hebben aangedaan. Hoe reageren wij dan?  Welke keuzes maken wij? Vergeven of niet vergeven?

Jozef had al die jaren met God geleefd en voortdurend op Hem vertrouwd, ondanks alle ellendige toestanden die hij door de schuld van zijn broers had moeten meemaken. God was met Jozef lezen we een aantal malen in de geschiedenis van Jozef. God had het hart van God zacht gemaakt, Hij had Jozef veranderd naar Zijn beeld, daar zit het geheim van Jozef en daar zit ook ons geheim.

Jozef had zoveel liefde, genade en vergeving van God ontvangen dat hij bereid was de keuze te maken zijn broers ruimhartig te vergeven. Hij had ook kunnen kiezen hen te (ver)oordelen, maar dat deed hij niet.

Wij zijn gekocht en betaald door de Here Jezus. Wij waren schuldig op alle fronten, net als de broers, wij hadden géén genade, géén vergeving verdiend. Toch hebben wij dit gekregen! Hoe gaan we hier dan mee om naar andere mensen die ons iets hebben aangedaan? Dat kan toch niet anders dan zoals geschreven staat in  Efeziërs 4:32  “Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft”?

Vergeven is een keuze, een keuze die God van ons vraagt en als God iets vraagt geeft Hij ook altijd de kracht om dat te volbrengen. Hij is immers de Almachtige, er is niets of niemand machtiger dan Hij. “Zou voor de Here iets te wonderlijk of onmogelijk zijn”, Gen. 18:14, het antwoord is voluit nee. Voor Hem is niets onmogelijk. De grootste problemen en moeilijkheden kunnen we met Hem overwinnen. Is dat makkelijk? Nee, het is soms een lange weg voordat wij zover zijn, maar met Hem is dit zeker mogelijk en het is de beste weg!

Jozef vergaf zijn broeders én hij had het verlangen dat zijn broers dicht bij hem zouden zijn. Hij wilde voor hen te zorgen. Dat is prachtig!

Als wij besluiten anderen te vergeven dan komt er ruimte en liefde in ons hart voor hen! Dat is wat God bewerkt. Boosheid, haat, wrok en angst verdwijnen en God vult ons met Zijn liefde. In Gen. 45:15 staat “daarna spraken zijn broers met hem”. De relatie was hersteld. Door niet te vergeven zou de relatie absoluut niet zijn hersteld, maar door de vergeving van Jozef komt er openheid en dat ervaren de broeders, ze beginnen te spreken met Jozef. Wat moet dat heerlijk zijn geweest. Je eigen broers weer te spreken na zoveel jaren.

Stel dat Jozef gekozen had om te niet te vergeven, dan was hij op een hele negatieve wijze verbonden of beter gebonden gebleven aan zijn broers. Altijd was er dan die heftige emotie over wat hem was aangedaan, altijd was er die boosheid, angst en wrok gebleven. Maar nu, na zijn keuze om te vergeven, was hij waarlijk vrij! Er kwam ruimte in het hart bij de broeders en ruimte bij Jozef zelf in het hart, omdat Hij gehandeld had zoals Gods Woord zegt.

In onze situatie is het precies zo. Als wij anderen vergeven komen we in de vrijheid, dan herstellen we relaties die soms jarenlang verbroken zijn geweest. Er komt weer blijdschap en harmonie, relaties worden hersteld.

Jozef vergaf ruimhartig schreef ik hierboven al. Dat blijkt ook uit het feit dat hij niet moppert over wat hem is aangedaan, integendeel hij zegt over alles wat er heeft plaatsgevonden: “want om u in het leven te behouden heeft God mij voor u uitgezonden” (Gen. 45:5) Hoe is het mogelijk denk ik dan, maar bij God is niets onmogelijk. Jozef zegt eigenlijk in NT taal, dat God alle omstandigheden, dus ook die vreselijke tijd, door God ten goede is gebruikt. De hele situatie tussen vader Jacob en de broers is nu veel beter dan voordat Jozef werd verkocht naar Egypte.

Jozefs God is ook onze God, mijn God. Dankzij het offer van de Here Jezus mag ik dat voluit zeggen. Jozefs God was met hem, de Here is ook met ons, Hij zal ons niet begeven en niet verlaten. Jozef vertrouwde op Zijn God en zijn vertrouwen werd niet beschaamd, zijn leven ging van de diepte naar de hoogte. Het lijden van de tegenwoordige tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid die nog gaat komen.

Zijn we bereid om, net als Jozef, Zijn weg te gaan? Ruimhartig te vergeven zodat relaties worden hersteld tot eer van Zijn Naam?