Evangelie

Eva Jinek en de vrouw die 4x de diagnose kanker kreeg

Onlangs viel ik midden in een uitzending van Eva Jinek. Aan tafel zat een, volgens mij ongelovige, vrouw van midden 40 die al vier keer de diagnose kanker had gehad en nu was uitbehandeld. Ze had niet lang meer te leven. Je zou misschien verwachten dat er een somber en depressief  iemand zou zitten. Maar niets was minder waar.

Een opmerking van de vrouw, die een jongetje van 7 had, viel me op. Dat was iets in de trend van: “ik wil niet dat mijn zoon mij later herinnert als een sombere, negatieve moeder”.  Deze vrouw had er dus over nagedacht hoe ze in haar moeilijke en uitzichtloze situatie in  het leven wilde staan. Dat was een duidelijke keuze van haar geweest. 

Zo’n keuze is een Bijbels principe. We komen dat tegen in Gods Woord. Verderop hierover meer. 

Veel mensen zijn geneigd om moeilijke omstandigheden de schuld te geven van hun leef situatie en daarom mopperen en klagen ze vaak over deze omstandigheden of over anderen die hen iets hebben aangedaan of juist iets niet hebben gedaan. Die omstandigheden kunnen van alles zijn: ziekte, eenzaamheid, werkloosheid, tegenslagen, verdriet, teleurstelling in andere mensen etc.  Door zó te kiezen maken ze het moeilijk voor zichzelf (de omstandigheden wijzigen nl. vaak niet zo maar en het is makkelijker zelf te veranderen dan een ander te veranderen) én ze vormen voor de omgeving geen aantrekkelijke partij om mee in contact te komen. Zo te leven, dus door te mopperen op van alles en nog wat als oorzaak van je moeilijke situatie, is kiezen voor het half lege glas. 

Veel beter kunnen we kiezen voor datgene wat we, ondanks de omstandigheden, nog wel kunnen doen en daarvan genieten. Dat is wat deze vrouw ook deed. Dit werkt ten goede voor onszelf en is ook veel prettiger voor de mensen om hen heen.

De vrouw bij Eva Jinek was al blij als ze per dag één of twee afspraken kon maken.  Ze wilde wel meer, maar door haar gezondheid ging dat niet. Nu probeerde ze te genieten van de afspraken die ze nog wel kon maken. Daarmee maakte ze het voor haarzelf een stuk makkelijker, ze vocht niet meer tegen haar ziekte. Ze accepteerde dat ze ziek was en ze probeerde binnen de beperkte mogelijkheden te doen wat mogelijk was. Ze kwam positief op mij over, waarschijnlijk veel positiever dan iemand die de omstandigheden of zijn/haar omgeving de schuld geeft van alles wat hem/haar is overkomen.

Hoe ging dat in de Bijbel? Het eerste voorbeeld wat me te binnen schiet is Paulus. Paulus had een doorn in het vlees, d.w.z. hij kampte met een probleem waar hij van af wilde. Bleef Paulus maar klagen over die doorn? Welnee, hij bracht het een aantal keren bij God en toen werd hem duidelijk dat hij er mee moest leren leven. Gods genade was hem genoeg. De omstandigheden moesten niet veranderen maar Paulus moest veranderen! 

Jozef (in Genesis)  belandde onschuldig in de gevangenis. Hij had alle reden om in opstand te komen tegen dit onrecht, maar wat deed hij? Hij ging in de gevangenis aan het werk en won zodoende de genegenheid van de overste van de gevangenis. Jozef werd ondanks de zeer slechte omstandigheden door God gebruikt. Hij koos er voor om het glas half vol te laten zijn. Hij had kunnen klagen dat de overste van de schenkers niet meer aan Jozef dacht toen hij werd vrijgelaten, maar ook daar lezen we niets van.

Nog een voorbeeld: David. David trof in 1 Samuel 30 Siklag aan in een erbarmelijke toestand. De stad was verbrand, alle vrouwen, zonen en dochters  waren gevangen genomen, ook de vrouwen van David. Wat deed David? Ging hij zitten weeklagen om alles wat er was gebeurd en ging hij bij de pakken neerzitten? Nee, Hij sterkte zich in de Here zijn God, vers 6, en hij ging achter de vijand aan en bracht alles terug,  vs. 20. 

Job is de man die, op de Here Jezus na, het meest heeft geleden in de Bijbel. Wat deed Job toen alles hem was ontnomen?  Hij zei: “De Here heeft gegeven en de Here heeft genomen, de naam van de Here zij geloofd”(!!). Hoe is het mogelijk dat iemand in zulke beroerde omstandigheden dit zei, dat kon omdat Job vertrouwde op God, ondanks alles. Ook Job koos voor het half volle glas.

Wat doen u, jij en ik in zware en moeilijke omstandigheden?  Gaan we somberen en klagen over de omstandigheden in ons leven die we toch niet kunnen veranderen? Of kiezen we ervoor God te zoeken en met Hem op pad te gaan om zodoende achter Hem aan te gaan zodat we daar komen waar Hij ons wil hebben?