Romeinen

De Brief aan de Romeinen spreekt over de verlossing. Behoud, in de NBG vertaling, of ‘zaligheid’ in de HSV. De NBV21 laat het woord weg en spreekt over ‘een reddende kracht’.

Want ik schaam mij het evangelie niet; want het is een kracht Gods tot behoudvoor een ieder die gelooft, eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek. Want gerechtigheid Gods wordt daarin geopenbaard uit geloof tot geloof, gelijk geschreven staat: De rechtvaardige zal uit geloof leven. (Romeinen 1:16-17, NBG)

Een ‘reddende kracht’ is een poging tot een moderne weergave, maar de weergave en vertaling van het woord sótéria (Strongs <4991>), behoud of verlossing, ontbreekt in de NBV21. Het woord sótéria komt van ‘soter’ (Strongs <4990>) dat Verlosser betekent. Volgens de strongs concordantie betekent sótéria: verlossing, redding.

Het woord sótéria is in de NBV21 weggelaten. Het Evangelie is niet zomaar ‘een reddende kracht’, het is een reddende kracht die ons VERLOST. Verlost van de zonde, verlost van de eeuwige verlorenheid.

De NBV-vertaling haalt hier precies de kern, de ángel, uit het Woord van God. Wat men hiermee beoogt heeft ontgaat mij. Dit is een op zijn minst een grove blunder, in het ergste geval doelbewust de verlossing door Christus Jezus uit de Bijbelse tekst verwijderen.

Er is, mijns inziens, vanuit vertaalkundig oogpunt geen énkele reden dit woord weg te laten, integendeel! Waarom is het woord verlossing of behoud zo belangrijk?

Verlossing in het Oude Testament

In het Oude Testament heeft de term verlossing in het algemeen betrekking op lichamelijke verlossing of behoud. Het belangrijkste Hebreeuwse werkwoord voor redding, yasha, wijst op hulp, verlossen of redden, en wordt ongeveer 205 keer gebruikt in de Bijbel. Het komt voor in de context van verwijdering van een last of gevaar (Ex. 2:17) en kan worden gebruikt om iemand uit het gevaar van een nederlaag te verwijderen (Joz. 10:6).

Een andere keer verwijst de term naar bevrijding (Richt. 12:2). Gebruikt in het burgerlijk recht, heeft yasha betrekking op de verplichting van een die de roep hoort van iemand die gered moet worden van mishandeling (Deut. 22:27; 28:29; 2 Sam. 14:4).

Het Hebreeuws woord komt voor in veel gebedsverzoeken met betrekking tot oorlog en gerechtelijke kwesties (Ps. 3:7; 20:9; 72:4; 86:2). Het zelfstandig naamwoord spreekt van bescherming tegen dreigend en misschien verdiend gevaar en lijden (Gen. 49:18; 1 Sam. 14:45; Jes. 12:3).

Verlossing in het Nieuwe Testament

Het Nieuw Testamentische concept van verlossing omvat de meeste elementen van het OT concept en voegt een geestelijke dimensie toe.

De Griekse term sōtēria heeft zowel nationale als persoonlijke aspecten. Nationale bevrijding wordt besproken in Lukas 1:69. Er is persoonlijk verlossing uit de zee (Handelingen 27:34) en gevangenis (Fil. 1:19), en geestelijke en eeuwige verlossing door bekering en geloof in Jezus Christus (Handelingen 4:12; Rom. 10:10).

Het NT gebruikt sōtēria en het verwante werkwoord sōzō met betrekking tot Gods macht om te verlossen van de slavernij van de zonde (Fil. 2:12); de toekomstige verlossing van gelovigen bij de komst van Christus (Rom. 13:11; 1 Thess. 5:8, 9); en de verlossing van de natie Israël bij de tweede komst van Christus (Lukas 1:71; 2 Thess. 2:10; Openb. 12:10).

In de brief aan de Romeinen vinden we de duidelijkste en meest gedetailleerde uitleg van de evangelieboodschap door de apostel Paulus. Paulus legt uit dat de Blijde Boodschap van Christus “de kracht van God tot redding is voor een ieder die gelooft” (1:16).

Het Griekse woord voor redding dat door Paulus wordt gebruikt, betekent letterlijk “verlossing” of “behoud”.

In een geestelijke zin is het idee redding van de macht en heerschappij van de zonde.

Paulus en de andere de NT-schrijvers portretteren Jezus Christus, op basis van Zijn offerdood aan het Kruis in de plaats van zondaars, als “de Auteur en Voorziener van redding” (zie 3:24, 25; 5:21; Handelingen 4:12; Hebr. 12:2). Degenen die zich bekeren en vertrouwen in Jezus zal zijn zegeningen ervaren (zie Johannes 3:16; Ef. 2:8, 9; Hebr. 2:3).

De zegeningen van de Verlossing

Wat zijn die zegeningen precies? Theologen gebruiken de termen rechtvaardiging, heiliging en verheerlijking.

Rechtvaardiging is de goddelijke daad om zondaars rechtvaardig te verklaren vanwege hun geloof in Jezus. Hij betaalde volledig voor hun zonden en… uiteindelijk aan het kruis, en door geloof in Hem kunnen hun zonden worden vergeven (zie 3:21; 4:5; 5:1).

Nauw verwant aan rechtvaardiging is: wedergeboorte, wanneer de Geest van God in een berouwvolle zondaar woning neemt en eeuwig leven schenkt aan zijn of haar geestelijk dode ziel (zie Ef. 2:1–5).

Heiliging is het proces waarin God het nieuwe leven van de gelovige ontwikkelt en geleidelijk het tot perfectie brengt (zie 6:11; Fil. 1:6).

Verheerlijking is de ultieme redding van de hele persoon. Dit gebeurt wanneer we gezicht zijn om onze Heiland in Zijn komende koninkrijk te ontmoeten.

Op dat moment zal God ons volledig vormen naar het beeld van Christus (zie 8:29, 30; Fil. 3:21). Dan zullen we in staat zijn om volledige gemeenschap met God te hebben, en voor eeuwig Zijn lof te zingen.

Andere voordelen die de redding met zich meebrengt zijn onder meer verzoening en adoptie (Romeinen 8:15; 8:23) Wanneer onze zonden zijn vergeven, gaan we vanuit een positie van Gods vijanden zijn om Zijn geliefde kinderen te zijn (zie Johannes 1:12; Gal. 4:4, 5; Ef. 1:5).

_______
Gebaseerd op- en gedeeltelijk overgenomen van een commentaar uit “The NKJV Study Bible”, copyright ©1997, 2007, 2014 by Thomas Nelson, Inc. Used by permission” (vertaling R.B.)