De feestdagen des Here

Van kruisiging tot opstanding.

Hoe vaak hebben U en ik in God’s Woord de geschiedenis gelezen die de basis is van onze zaligmaking en verlossing? En iedere keer opnieuw worden wij getroffen door de Liefde God’s die hieruit spreekt en worden wij er door ontroerd. Jezus Christus, de Zoon van de Almachtige God, ja, Zijn Enige Zoon, leed en stierf voor onze zonden! Voor ons daalde Hij in het graf, maar ook voor ons is Hij uit het graf weer opgestaan! Helaas moeten wij zo vaak ervaren dat Satan ons aan deze heerlijkheid gedachteloos voorbij doet gaan, dat hij zelfs aan deze heerlijke waarheid tracht afbreuk te doen en ........ dat dit hem zelfs lukt. Zullen we daarom deze geschiedenis eens samen overdenken, maar dan zoals God deze Zelf vertelt, los van menselijke overleveringen, lees: invloeden van Satan? De Bron van God’s Woord is nog zo overvloeiend van rijke schatten, nieuw en oud!

Er waren eens enige schriftgeleerden en Farizeeën die van de Heer Jezus een teken verlangden; eigenlijk dus een bewijs dat Hij de Messias was. Leest U het maar in Mattheus 12:38 e.v. De Heer Jezus gaf hen als enig teken: “Zo zal de Zoon des Mensen in het hart der aarde zijn: drie dagen en drie nachten”. Hij wees hen op Jona, die het zondig volk van Ninevé moest warschuwen, moest redden van de straf die hen wachtte. Jona was als het ware drie dagen en nachten begraven in die grote vis. En daarna deed God hem als het ware opstaan, waarna hij redding bracht aan de burgers van Ninevé.

Ook Jezus’ dood alleen was niet voldoende om ons van onze zonden te verlossen, nee, eerst moest Zijn opstanding plaats vinden. Mag ik het in eerbied zo voorstellen: Als Hij niet uit het graf zou zijn verrezen zou Hij niet de Christus kunnen zijn. Slechts een levende Heiland is tot redden in staat. En daarom is Zijn opstanding, onscheidbaar van Zijn dood, zo’n belangrijk punt voor onze verlossing. Daarom gaf Hij in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid dit eenvoudige teken als bewijs dat Hij de Christus is: drie dagen en drie nachten zou Hij in het graf zijn.

Hebt U er wel eens aan gedacht dat Satan dolgraag juist dit bewijs teniet zou willen doen, ja, dat het hem ogenschijnlijk zelfs is gelukt? Wilt U eens een jaarkalender voor U nemen, onverschillig of dit een Nederlandse, Franse, Engelse, Duitse of wat voor kalender dan ook is. Ik heb nu voor me een kalendertje van 2003 en ik kijk bij de maand april. Dan zie ik bij 18 april staan: GOEDE VRIJDAG. En de hele Christelijke wereld herdenkt deze dag als de dag waarop Jezus werd gekruisigd en aan het eind van de dag werd begraven. Daar zie ik staan op zondag 20 april :1e PAASDAG, dat is de over de hele wereld gevierde “opstandingsmorgen” In gedachten hoor ik de zangkoren hun liederen zingen over de opgestane Heiland. En als ik nu eens ga rekenen: de nacht van vrijdag op zaterdag en de nacht van zaterdag op zondag: dat zijn 2 nachten. En daar tussen ligt de zaterdag. De conclusie is dat er slechts 1 dag en 2 nachten liggen tussen graflegging en opstanding. Is Zijn bewijs dan waardeloos geworden? Hoe is het Satan gelukt om dit bewijs, dit houvast te ondermijnen en teniet te doen? Mogen we dit samen aan de hand van God’s Woord onderzoeken? We zullen dan ontdekken dat Jezus niet werd gekruisigd op “Goede Vrijdag”, noch dat Hij opstond op de morgen van “Paas-zondag”. Maar laat ons de Bijbel zelf ter hand nemen en het hierin met eigen ogen lezen. Laten we dan eerst eens lezen op welke dag, op welk moment onze Heiland is begraven. Van daaruit is dan te bepalen wanneer Hij is opgestaan. Maken we ons dan allereerst los van de “dag” van de kruisiging en letten we dan alleen op het ogenblik van de dag. In Mattheus 27:46 en Marcus 15:34 lezen we dat Jezus op de negende ure Zijn Geest overgaf, m.a.w. stierf. Het mag als bekend worden verondersteld dat in die tijd de uren begonnen te tellen op het tijdstip dat bij ons 6 uur ‘s morgens ligt. De negende ure komt dus overeen met 3 uur ‘s middags op onze klok. In Marcus 15:42-47 lezen we duidelijk dat Jozef van Arimethea het lichaam van Jezus des avonds in de spelonk legde. Het tijdstip van de begrafenis is dus nu uit God’s woord bekend: des avonds.
 
Laten we ons nu richten op de dag.
De begrafenis geschiedde nogal haastig. Wat was hiervan de reden? Ook dit lezen we in Marcus 15:42 : Het was de dag der Voorbereiding, of wel de Voorsabbat. Dus de volgende dag was de sabbat en overeenkomstig de wetten, die door het Joodse volk nauwgezet in acht werden genomen, moesten alle dode lichamen worden begraven voor het begin van de sabbat of een feestdag. De volgende dag was dus een sabbat, zoals we in de Schrift lazen. Blindelings heeft de mens eeuwenlang aangenomen dat de kruisiging dus plaats vond op vrijdag. Sabbat was immers zaterdag? Ja, hier was Satan al bezig het bewijs van Jezus Christus als Messias, als Zaligmaker, te ondermijnen. Johannes zegt echter dat de dag van kruisiging een voorbereiding was voor een “grote sabbat” (Johannes 19:31) Hij zegt ons zelfs nog meer over die sabbat: het was het Pascha (Johannes 19:14) Vraag iedere Jood wat een Grote Sabbat is en hij zal U vertellen dat het één van de jaarlijkse feestdagen is, waarvan de Joden er jaarlijks zeven vierden, elk genoemd: Sabbat. Jaarlijkse sabatthen, vallende op bepaalde kalenderdata doch op verschillende dagen van de week in de verschillende jaren, op gelijke wijze zoals tegenwoordig Kerstmis wordt gevierd: vaste kalenderdatum 25 en 26 december, doch het ene jaar op dinsdag en woensdag, een aantal jaren later bijvoorbeeld op vrijdag en zaterdag. Als u o.a. de volgende teksten naleest zult u bemerken dat deze jaarlijkse feestdagen ook Sabbat genoemd werden: Leviticus 16:31; 23:15; 23:32 enz. Zoals we in Johannes 19:14 gelezen hebben was de dag van de kruisiging dus de voorbereidingsdag voor de sabbat: Pascha. En wat was Pascha? Het was de dag waarop Israël hun verlossing uit de macht van Farao herdacht. Het is het feest dat reeds heen wees naar de kruisiging van Jezus Christus en verlossing van zonden, verlossing uit de macht van Satan. In Exodus 12 kunt U de geschiedenis van het oorspronkelijke Pascha lezen: Beveiliging door het bloed van het lam. Jezus, het Lam Gods, werd geslacht op dezelfde dag waarop het lam voor het Pascha ieder jaar werd geslacht. God’s Woord is rijk en vol van schatten! We hebben nu gelezen dat de begrafenis in de avond plaats vond. Overeenkomstig Zijn Woord zou Hij 3 dagen en 3 nachten in het graf zijn. Het is dus niet moeilijk om te zien dat dan de opstanding ook des avonds plaats moest vinden. We vinden dit beschreven in Mattheus 28:1-10, Marcus 16:1-8, Lucas 24:1-12 en Johannes 20:1-18. We vinden daar twee vrouwen die laat na de sabbat, op de eerste dag van de week op weg gaan om het graf te bezien, tegen het aanbreken van de dag. Dus nog in de nacht. En als zij bij dat graf komen is Jezus reeds opgestaan. Dat was toch overeenkomstig Zijn Woord? Dus Jezus stond in de avond van de WEKELIJKSE SABBAT op. Zijn opstanding vond dus plaats op zaterdagavond. Terug rekenende valt het niet moeilijk om te bepalen dat de kruisiging en begrafenis dus op woensdag, dat is de middelste dag van de week, heeft plaats gevonden. Oude Joodse kalenders zullen stellig aangeven dat de daaropvolgende donderdag de grote sabbat Pascha was!

Hoe is het Satan gelukt om de mensheid zo te bedriegen teneinde het teken van Jezus Christus te ondergraven. De gehele christenheid verloochent deze duidelijke waarheid door haar viering van Goede Vrijdag en Paaszondag. Dankbaar mogen we zijn dat God ons in Zijn Woord alles wil verklaren en ons ook op deze dingen opmerkzaam maakt. Moge dit ons aansporen meer Zijn Woord te onderzoeken, maar ook om Zijn Waarheid uit te dragen. Wij hebben te strijden tegen geestelijke machten, tegen Satan. Ook de kerkelijke viering van Goede Vrijdag (dag oorspronkelijk gewijd aan de godin Freya) en Paaszondag (feest van de godin Ostara/Astarte, godin van de vruchtbaarheid) lijkt een geslaagde aanval van hem te zijn. Wij hebben echter, en dat mag ons uit deze overdenking gebleken zijn, een wapen ter overwinning: het zwaard des Geestes, hetwelk is God’s Woord (Efeze 6:10-19) Laat ons dit enige aanvalswapen hanteren tot eer van God en tot eer van Jezus Christus, ons Pascha
(1 Korinthe 5:7)

J.D