Evangelie

Zoals een vader zijn kind draagt, zo heeft de Heer ook u gedragen op heel de weg die gij gegaan zijt. (Deut. 1:31)

Mozes blikt in Deuteronomium 1, kort voordat het volk het beloofde land in trekt, terug op de verlossing van Israël uit Egypte en de jaren in de woestijn die daar op volgden. Het volk Israël bevindt zich op dat moment aan de oostzijde van de Jordaan (Deut. 1: 1). Hij vertelt dat God gezegd heeft dat het volk heel het gebied dat de Heer beloofd heeft aan Abraham, Isaac en Jacob moest innemen (Deut. 1:6/8) en in bezit nemen. Hij bespreekt de verdeling van de verantwoordelijkheid door het instellen van een hiërarchische structuur, de uitzending van de 12 verspieders en de weigering van het volk om het land in te trekken ondanks de belofte van de Heer dat Hij voor hen uit zou trekken en voor hen zou strijden.(Deut. 1:9/33). Mozes spreekt zijn verbazing uit en wijst op de verlossing door de Heer en zijn nabijheid gedurende al de 40 jaren in de woestijn.

Dan spreekt hij de woorden die boven dit stukje staan uit: “Zoals een vader zijn kind draagt, zo heeft de Heer ook u gedragen op heel de weg die gij gegaan zijt”. We moeten hierbij denken aan de 10 plagen en wonderlijke verlossing door te schuilen achter het bloed van het geslachte lam, het Pascha. Verder aan de leiding door de Heilige Geest als een wolk- of vuurkolom, de kwakkels en het manna waarmee het volk al die jaren is gevoed. Het bittere water dat zoet werd door het hout (wat spreekt van het kruis!) En verder aan de wijze waarop ze de overwinning hebben behaald op de volken in de woestijn.

Zoals een vader zijn kind draagt, zó heeft de Heer hen gedragen is de conclusie van Mozes. De wijze waarop de Heer Israël voortdurend nabij was kunnen we ook toepassen op onze situatie als kinderen van de Vader.

Als we hierover nadenken, denken we aan de liefde van een vader voor zijn kind. Een vader draagt zijn kind aan zijn hart. God houdt ook van ons en Hij heeft ons lief, daar spreekt zijn hart van. Hij heeft ons onvoorwaardelijk en met volle overgave lief. Dat wordt duidelijk als we nadenken over het offer van Zijn Zoon voor ons en mij (!) aan het kruis van Golgotha. Daar zien we het toppunt van Gods liefde voor ons.

Zoals een vader zijn kind draagt. God wil ons door het leven heen “dragen”. Zijn eeuwige armen zijn voortdurend onder ons. Het kan voorkomen dat we niet ervaren dat Hij ons draagt, maar toch draagt Hij ons. We moeten er dan op vertrouwen dat Hij nabij is. Immanuel is een van Zijn namen, God met ons! In Psalm 68 vers 20 staat het zo verwoord: Dag aan dag draagt Hij ons. De hemel kan soms van koper lijken en het kan voorkomen dat we helemaal niets merken van Zijn nabijheid, we kunnen het gevoel hebben dat we neerstorten, zoals een jonge adelaar omlaag valt als hij moet leren vliegen (Deut. 32:11). Soms laat Hij dit soort situaties toe opdat wij leren niet op gevoel, maar op Hem te vertrouwen.

Als een vader zijn kind aan zijn hart draagt dan praat hij met zijn kind. Onze Vader communiceert ook met ons en wij mogen met Hem spreken, gemeenschap hebben heet dat in Bijbelse termen. Hij wil zichzelf aan ons openbaren, bekendmaken. De voorwaarde hiervoor is dat wij naar Zijn wil leven

(Joh. 14:21). Psalm 25:14: “Des Heren vertrouwelijke omgang is met wie Hem vrezen”.

Een vader die zijn kind draagt zal ook zijn kind troosten als dat nodig is. Ook hier kunnen we de parallel trekken naar onze tijd. De Heilige Geest wordt de Trooster genoemd. Hij kan de pijn diep in ons hart door de olie van de Heilige Geest verzachten en wegnemen. Pijn die niemand ziet en waar soms ook niemand weet van heeft. De barmhartige samaritaan goot olie in de wond van de man langs de kant van de weg lag. Deze gewonde man gaf zich over aan de samaritaan en liet hem zijn gang gaan. Ook voor ons geldt dat we ons leven aan Hem moeten overgeven, zodat Hij ons kan genezen en vertroosten.

Als een kind wordt gedragen door zijn vader leidt de vader het naar de plaats waar hij het kind wil hebben. Op dezelfde wijze wil God ons leiden in ons dagelijks leven. Hij wil onze Gids, onze Herder zijn. Soms is Zijn leiding duidelijk, soms is het ook a.h.w. een tasten in het duister naar Zijn wil. Hoe dichter we bij het Licht van de wereld blijven des te meer zicht we zullen ontvangen voor onze levensweg en hoe dichter we bij de Herder blijven, des te duidelijker zullen we Zijn stem verstaan.

Een vader beschermt zijn kind. Ik heb eens een ervaring gelezen van een vader die met zijn dochtertje in groepsverband in een grot wandelde. Plotseling viel het licht uit, het was aardedonker en iedereen hield direct op met praten. Alleen het kleine meisje praatte gewoon door tegen haar vader. Toen haar vader haar later vroeg of ze niet bang was geweest toen het licht uitviel antwoordde ze: “Nee, jij was toch bij mij”. God onze Vader zorgt ook voor onze bescherming. Hij wil temidden van de moeilijkheden bij ons zijn en ons helpen. “…. die mij ruimte maakt in benauwdheid” (Psalm 4:2b). Temidden van de zorg en moeite wil Hij ons ruimte maken en bij ons zijn.

In de genoemde tekst staat dat de vader het volk heel de weg heeft gedragen. Ze zijn uiteindelijk aangekomen op de plaats van bestemming. De Heer wil ook heel de weg met ons gaan. Hij heeft ons geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst of anders gezegd: “…Hij, die in u een goed werk is begonnen, dit ten einde toe zal voortzetten…”. De Heer wil ons leiden, zoals een herder zijn kudde leidt. Een herder laat zijn kudde niet in de steek, hij blijft bij zijn schapen en zorgt heel de weg die de kudde voorttrekt voor hen.

Mozes vertrouwde op God, zoals ook blijkt uit Deut. 1:21 “vrees niet en wees niet verschrikt”. Dat is een houding van rotsvast geloof, gebaseerd op de ervaringen van Mozes gedurende zijn leven. Het waren lessen die hij had geleerd met vallen en opstaan, maar uiteindelijk had hij ontdekt dat God altijd betrouwbaar is. Hij was in die periode door God veranderd van iemand die in zijn drift een Egyptenaar doodsloeg tot een zeer zachtmoedige Godsman. Dat ook wij in ons leven iets van de gezindheid van (de meerdere van) Mozes, Jezus Christus, zullen laten zien.