Evangelie

De christen in onze tijd

Er is een heel groot verschil tussen de christenen waarover we lezen in het begin van het boek Handelingen en in zijn algemeenheid de christenen die ik om me heen zie. Er was echt geestelijk leven kort na de uitstorting van de Heilige Geest en dit leven was zichtbaar, hoorbaar en merkbaar aan de mensen die vervuld waren met Gods Geest.

Men sprak over de grote daden van God (Hand. 2:11), men loofde God (Hand. 2:47)  men liet zich direct dopen als men zich had bekeerd tot de Here Jezus (Hand. 2:41), men was één van hart en ziel (Hand. 4:32) en met grote kracht werd er geëvangeliseerd (Hand. 4:33). Wat moet dat een heerlijke tijd zijn geweest! Er ging een enorm getuigenis uit van de gemeente, de Heer werd grootgemaakt.

Als ik dan in het heden om me heen kijk (en dat betrek ik ook op mezelf) dan is er enorm veel veranderd, het lijkt wel of we onze eerste liefde zijn kwijtgeraakt, we zijn zo lauw geworden. Het is net of we  geen echt besef hebben van de liefde van God voor ons. De woorden die gaan over Zijn lijden en sterven zijn ons zo bekend, ze doen ons misschien niets meer. En er zijn zo veel andere zaken die onze tijd kosten, ons werk, gezin, onze hobby’s etc. dan blijft er nog maar weinig tijd over om Gods Woord, wat levend en krachtig is, te lezen en te overdenken. En juist dit is zo belangrijk want door Zijn Woord te lezen en overdenken gaan we geestelijk groeien.

Waar zijn de echte Godsmannen en Godsvrouwen die een rotsvast vertrouwen hebben in hun Heiland en Heer?  We geloven wel, maar we geloven het ook wel. We hebben zo onze eigen gedachten over allerlei onderwerpen en we zijn niet bereid volkomen te gehoorzamen aan wat God zegt in de Bijbel.  Enkele voorbeelden: we hebben ons bekeerd tot de Here, maar ons in gehoorzaamheid laten dopen, dat kan altijd nog wel en dan komen er allerlei niet Bijbelse argumenten waarom men zich (nog) niet wil laten dopen. Een ander voorbeeld? Seks voor het huwelijk of samenwonen, dat moet toch kunnen, iedereen doet het en bovendien houden we toch van elkaar? Het zijn argumenten, maar absoluut on Bijbels. We voelen ons niet goed, zijn ziek en het eerste wat we doen is naar de dokter gaan. Waarom gaan we niet eerst op de knieën om onze zorgen bij Hem te brengen, misschien wil Hij ons wel iets duidelijk maken?  Of we hebben iets tegen een ander, gaan we dan de Bijbelse weg, de weg van vernedering, zoals de Here Jezus Zijn weg ging. Zijn we nog bereid om de minste plaats in te nemen om die ander te winnen i.p.v. halsstarrig vast te houden aan onze eigen opvattingen en die ander te verliezen? We maken ons druk om allerlei zaken die op zich niet zo relevant zijn i.p.v. ons toe te wijden aan Hem en ons leven volkomen in Zijn hand te leggen. Als we dat doen dan zijn die zaken niet meer zo belangrijk, dan gaat het ons alleen nog maar om Hem! Lauwheid is altijd het gevolg als we het niet zo nauw nemen met Gods Woord, er zijn nog maar weinig brandende harten voor Hem. En dat is triest, in en in triest.

Gehoorzamen is misschien wel het belangrijkste woord in de Bijbel. Gehoorzamen is beter dan offeranden staat in 1 Sam 15. Maar zijn we nog bereid om te gehoorzamen? Zijn we nog bereid te doen wat God van ons vraagt in Zijn Woord? We komen nog wel regelmatig naar de dienst, onze offeranden, maar mag Hij echt ons leven leiden, gehoorzamen we Hem? Geven we Hem het stuur van ons leven in handen? Het ging mis in Genesis 3 door de ongehoorzaamheid van Adam en Eva en ik durf wel te stellen dat het mis gaat in onze tijd omdat we niet bereid zijn Gods Woord in alle zaken maatstaf te laten zijn in onze keuzes.  Als we ons echt zouden laten leiden door Zijn Woord en Geest dan zou het er  in de christenheid zoveel anders uit zien.

Horen is in het Hebreeuws  “Shama” maar het betekent ook gehoorzamen, dus doen wat we hebben gehoord. Bij de Here Jezus zien we dat horen en gehoorzamen volkomen op een lijn zitten. Het was voor Hem de spijze (Zijn diepste  verlangen) de wil van Zijn Vader te doen. En Hij ging hierbij tot het alleruiterste, tot aan het kruis.

Gehoorzamen brengt zegen, rust, vrede en vreugde. Dat wil niet zeggen dat er geen moeilijkheden komen, maar Hij is er bij en dat maakt het totaal anders. Dan kunnen we net als Paulus zingen in de gevangenis, zingen te midden van onze nood omdat Hij vreugde in ons hart geeft. Dan kunnen we een blijmoedig getuige zijn, want Hij geeft de kracht daarvoor. Denk ook eens aan Jozef, wat een ellende heeft die jongen jarenlang mee moeten maken, maar God was met hem en God gaf hem in de put en in de gevangenis kracht en rust.

Christen zijn en leven als christen is niet moeilijk, wat God van ons vraagt  is eenvoudige en loutere toewijding aan Christus (2 Cor. 11:3).  Dat wij in dit opzicht meer op Hem mogen gaan lijken doordat we Gods Woord weer gaan lezen en  bestuderen én gaan toepassen/gehoorzamen in ons dagelijks leven. De Bijbel staat bomvol met allerlei praktische zaken. U/jij kunt er vandaag nog mee beginnen!