Evangelie

Psalm 63 en de coronatijd

Psalm 63 is een geweldige psalm van David. De psalm is geschreven in een zeer moeilijke periode in Davids leven. Juist in deze tijd, waarin David in de woestijn was, vs. 2: “in een dor en dorstig land, zonder water” schrijft hij deze geweldige woorden. Het is zoiets als Paulus die vanuit de gevangenis (!) prachtige en bemoedigende brieven schrijft. Zo is ook deze psalm een bemoediging voor ons in deze coronatijd.

David werd waarschijnlijk opgejaagd door Saul of Absalom en was daarom gevlucht naar de woestijn van Juda. In de woestijn is het warm en droog en moet je van alles ontberen, missen. Hoe gaat David hier mee om? Hij denkt terug aan de Here: “zo heb ik U in het heiligdom aanschouwd, ziende uw sterkte en uw heerlijkheid”. Dat is prachtig, hij verlangt niet naar materiële zaken, naar comfort, naar “hoe het vroeger was”, naar rust of veiligheid,  maar hij verlangt naar God, naar Zijn sterkte en heerlijkheid! Alles is David uit handen geslagen nu hij op de vlucht is en zich in de verzengende hitte van de woestijn bevindt en wat zegt hij dan: “mijn ziel dorst naar u, en mijn vlees smacht naar U”. Dorsten en smachten zijn wat ouderwetse woorden, maar beide woorden geven aan dat David intens verlangt naar Gód. Alleen God kan werkelijk voorzien in de nood van David.

David is vol vertrouwen dat de Here met hem is, vs. 9: “Uw rechterhand houdt mij vast”. David zal de omstandigheden niet fijn hebben gevonden, maar hij weet en vertrouwt er op dat de Here hem vasthoudt met Zijn rechterhand. Ook al snapt David niet waarom het er zo aan toe gaat in zijn leven, dat had toch ook heel anders gekund, maar David klemt zich aan God. Zelfs in deze moeilijke omstandigheden is David blij en dankbaar: vs. 6 “als met vet en merg word ik verzadigd, mijn mond looft met jubelende lippen”. De meest krachtige en vergaande uitspraak van David in deze ellendige omstandigheden vind ik deze, vs. 4 “want Uw goedertierenheid is beter dan het leven”. Dat is me nogal wat: alles wat deze wereld te bieden heeft is minder dan de goedertierenheid van de Here. De goedertierenheid van de Here zou je kunnen omschrijven als de optelsom van Zijn liefde, genade, trouw, zorgzaamheid, vergeving, rust etc. Het is als het ware een samenvatting van het Wezen van God, van hoe God is.  David had God echt leren kennen en dit is zijn conclusie, geweldig!

En nu naar onze tijd. Hoe staan wij in het leven? We leven in een bijzondere Coronatijd met allerlei beperkingen. De diensten bezoeken is lang niet altijd mogelijk. We missen in de diensten de gemeenschap met God en met de broeders en zusters. We zijn, net als David, verstoken van veel zaken. Hoe gaan wij, hoe ga ik hier mee om?  Mopper ik omdat er allerlei beperkingen zijn? (En natuurlijk is dat heel vervelend) of klem ik me vast aan de Here. “In dit alles zijn we meer dan overwinnaar” zei Paulus. Dus te midden van allerlei onheil zijn we meer dan overwinnaar. Zijn dat mooie woorden uit de Bijbel of is dat ook nu realiteit voor ons in ons dagelijks leven? Zijn al onze bronnen in Hem of missen we allerlei andere bronnen en is er weinig vreugde in ons leven?

Wat zou het mooi zijn als we, net als David, in de moeilijkste omstandigheden, toch God kunnen prijzen en op Hem ons vaste vertrouwen stellen. Zijn rechterhand houdt ons vast, ook in deze tijd. Leven we vanuit dat besef? Leven we in een stil vertrouwen op Hem, in het besef dat Hij weet wat Hij doet, ook in deze Coronatijd?

Davids ziel was aan God verkleefd, was één met God en daarom was er terwijl hij op de vlucht was en terwijl hij last had van de hitte van de woestijn en allerlei “normale” zaken moest ontberen geweldige blijdschap in Davids hart. Hij besefte dat de goedertierenheid van God voor eeuwig is en dat alles wat deze aarde te bieden heeft, hoe mooi soms ook, toch maar tijdelijk is.  Dat ook wij in deze bijzondere tijd aan Hem verkleefd zullen zijn. Dat onze ziel mag dorsten en verlangen naar God, Hij stelt nooit teleur.